Eerste dagen in Bangkok

21 oktober
Dag van vertrek! Mijn tante en ik ontmoeten elkaar op Schiphol. We zeggen ‘doei’ tegen mijn ouders en gaan richting vliegtuig. Beide vluchten hadden wat vertraging, maar dat was niet zo erg. Heel wat films gekeken, helaas niet alle films die ik wilde zien. Daar duurde de beide vluchten te kort voor (13 uur vliegen +3 uur overstap). Alles goed verlopen verder, de vertragingen waren niet zo heel erg.
22 oktober
Aankomst in Bangkok! Bij aankomst een heuse Health Check voor mensen uit West Afrika. Die mochten we overslaan. Visum aanvraag verliep vlekkeloos (er werd een pasfoto van je genomen en je kreeg een stempel in je paspoort). Toen met de trein en metro naar het hotel. De trein reedt op een spoor boven de grond, over de buitenwijken van Bangkok heen. De eerste paar meters waren niet heel anders dan Amsterdam en ik had dus nog steeds niet het gevoel dat ik ergens anders was. Daarna doemden er kleine huisjes op. Van die kleine huisjes met van die typische Aziatische dakjes. Ook heel veel palmbomen. Het begon al minder op Amsterdam te lijken. Eenmaal in het hartje van Bangkok waren de verschillen veel beter duidelijk. Zeker toen we de trein uitstapte. De hitte slaat in je gezicht (trein heeft een heeeeeerlijke airco), de drukte qua verkeer en mensen is te merken (veel chaotischer) en de geur is anders (nee, hier geen wietgeur, maar een soort visgeur). Veel kleine eetstalletjes op straat waarop twijfelachtig eten wordt uitgestald (hoe lang staat het al in de brandende zon en naast deze uitlaatgassen?), monniken, kleine mensen (jippie! Ik ben een keer niet de kleinste), mensen met mondkapjes, buitenlanders met grote rugtassen (inclusief ikke)…
Toen we eenmaal bij het hotel waren aangekomen, was het al eind van de middag en waren we allebei hartstikke moe! We hadden een kamer met 2 bedden ‘besteld’, maar die zijn op. Ze hebben uiteindelijk voor ons een luxe suite met 1 bed. Weliswaar met de grootste TV die ik ooit gezien heb, ligbad, minibar, föhn, condooms… We chillen in onze suite, douchen en bedenken dan wat en waar we willen eten. Er is niet zo ver van ons hotel een straat waar volgens mijn bijbel (de Lonely Planet voor Zuid-Oost Azië) een Indiaas restaurant is. We lopen naar die straat, maar het restaurant is (te) rustig. Even verder zit nog een andere Indiër waar het wat drukker is. Aan het einde van de straat is een Indiase tempel en overal in de straat wordt wierook gebrand (het ruikt er dus heerlijk!). Bij de tempel wordt gezongen en gefeest. Er is dus waarschijnlijk een Hindoe feest (wat niet zo verrassend is, aangezien die Hindoes om de dag een feest hebben =). Anyway, restaurant had heeeerlijke hapjes. Terug naar hotel, chillen, slapen!
23 oktober
Vandaag wilde ik eigenlijk naar de ambassade van Myanmar om mijn visum aan te vragen. Gelukkig de vorige avond al gezien dat de ambassade vanwege een feestdag dicht was. Dus plan B: naar Ayutthaya. Zo’n 2 uur in de trein gezeten (voor minder dan 0,50 retour). In Ayutthaya hebben we een fiets gehuurd en zijn we lekker Hollands gaan fietsen. Waarheen? Nou, Ayutthaya staat VOL met tempels, die ze hier overigens ‘Wat’ noemen (zoals je wel begrijpt leidt dit tot hele flauwe grapjes). Het hoogtepunt van het bezoek is de 17 meter hoge >2 meter brede zittende gouden Boeddha (Wihaan Phra Mongkhon Bophit). Super indrukwekkend. Verder ook nog een soort tempelcomplex met verschillende torentjes en ontelbare door Birmese soldaten stukgeslagen Boeddha’s (Wat Phra Si Sanphet). Ook zien we een zandstenen hoofd van Boeddha uit een boom steken (Wat Phra Mahathat). Aan het eind van de middag bezoeken we ook nog Wat Tha Ka Rong. Dit is toch wel een hele bizarre tempel. Het lijkt niet eens op een tempel. Het ís een klein pretpark. Er staan beelden van dieren en jonge kinderen, in cartoon stijl. Er zijn kooien met papagaaien en aquariums vol rare vissen. Er is een automatisch skelet dat met handen tegen elkaar buigt en een groet uitbrengt. Ook is er een enge pop van een vrouw die zo’n zelfde groet uitbrengt. De wc’s zien er uit alsof ze uit een superdeluxe hotel komen. De fietsen teruggebracht en een treinticket terug naar Bangkok gehaald. We hadden 45 minuten tot de volgende trein kwam. Even een cafeetje ingedoken en in één teug een halve liter ice tea opgedronken. Dorst van de hele dag fietsen in die hitte!
24 oktober
Vandaag ga ik mijn visum voor Myanmar halen. Naast de ambassade staat een vrouwtje met printer. Voor 5 baht (0,12 euro) krijg je een kopie van het visumaanvraagformulier, een kloddertje lijm om je pasfoto op het daarvoor bestemde hokje te plakken en een paperclip om je tweede foto en alle andere documenten mee bij elkaar te houden. In de rij staan. De ambassade gaat open. In de rij staan. Mijn documenten worden gecheckt en ik krijg een nummer. Niet in de rij staan, maar wel zitten, naar een scherm kijkend, wachtend tot mijn nummer komt. Alle documenten, mijn paspoort en geld inleveren. Met 1,5 uurtje klaar en op naar de water taxi om Wat Phra Kaew en het Paleis te bezoeken. Gelukkig is de boot overdekt, want het regent pijpenstelen! Alweer zo’n Hollands randje aan deze dag. Ik heb gelukkig wel mijn poncho mee, maar mijn schoenen zijn al gauw doorweekt. Een tijdje staan schuilen bij het paleis tot de ergste regen over was. Kaartjes gekocht en door het complex lopen. Wat Phra Kaew is de tempel van de emerald Boeddha. De Boeddha staat op een altaar, van goud uiteraard. Er staan nog verschillende gouden beelden om hem heen. Het Boeddha beeld is niet langer dan 50cm en wij zitten op een paar meter afstand. Mijn tante haalt een verrekijker uit haar tas, heel handig. Zo kan ik hem veel beter bekijken. Hij blijkt een heel schattig hoofdje te hebben. Als je zo’n tempel of Wat in wil, moet je je schoenen uit doen. Mijn schoenen en sokken waren echter drijfnat en het was vreselijk om steeds mijn schoenen uit en aan te trekken (je kent het gevoel vast wel). Ook moet je in de tempel je knieën en schouders bedekt hebben, mag je nooit hoger zijn dan de Boeddha en mogen je voeten (vooral de onderkant) niet naar hem wijzen. Er staan bewakers met bordjes waarop deze regels staan afgebeeld. Ook grappig: dit Boeddha beeld heeft een kostuum voor elk seizoen (zomer, winter en regentijd). Het complex bestond verder nog uit grote gouden torens, gouden en stenen beelden (wachters) en dus het paleis van de koning en koningin.
’s Avonds naar een avondmarkt, veel dezelfde dingen te koop en niet zo veel aan. We zijn nog even een straat ingelopen in de Rosse buurt. Er staan, zitten en hangen hier overal vrouwen met vrij weinig kleding aan. Sommige vrouwen staan met een geplastificeerd papier met daarop het ‘menu’: de foto’s van de vrouwen die beschikbaar zijn. Handig, hoef je alleen maar te kiezen en aan te wijzen. Mannen die door deze straat lopen krijgen dat ‘menu’ in hun gezicht gedrukt en worden soms ook letterlijk mee getrokken naar binnen (of ze nou willen of niet). Wij worden met rust gelaten (lees: genegeerd). Wel grappig om dit te zien, maar ook wel soort van sneu. Aan het einde van de weg is een bar, blanke mannen en Thaise vrouwen die samen feesten. Zo zie je dat hier in Bangkok wel veel; blanke mannen die met een Thaise vrouw lopen. Toevallig de vorige dag op het station van Ayutthaya een Nederlandse man ontmoet die op internet een Thaise vrouw had ontmoet en nu hier in Thailand bij haar was.
25 oktober
’s Ochtends niet al te vroeg naar de weekend markt gegaan (Chatuchak Weekend Market). Volgens mijn bijbel verkopen ze hier zelfs baby eekhoorns, dat was natuurlijk mijn reden om een kijkje te nemen. De markt is super groot, het is zowel overdekt als buiten. Een lichte, luchtige broek gekocht (met olifantjes) en uiteindelijk de dieren kunnen vinden. Ze verkopen heel veel eekhoorns, de beestjes liggen apathisch op en in hun (veel te) kleine kooitjes. Er zijn ook cavia’s te koop! Ik blij! Alhoewel, twee van de knagers zitten onder de schurft. Zielig. De honden die op de markt worden verkocht, worden nog het beste behandeld. Ze worden uitgestald in open, grote kooien en de verkoper zit altijd met één van de beestjes in zijn hand om hem te wassen en te drogen bij een ventilator. Veel kleding voor honden ook te koop. Een Russisch meisje spreekt ons aan, ze kan de uitgang niet vinden. Wij zijn inmiddels ook op weg naar de uitgang en lopen samen te zoeken. Tenslotte gevonden uiteindelijk! Op naar het skytrain station.
Het openbaar vervoer is hier echt goed geregeld. Er is een skytrain, die boven de weg rijdt, een metro onder de grond en er zijn boten die veel stops maken op de Mae Nam Chao Praya rivier. En allemaal kosten ze maar een paar cent.
Vanaf de skytrain weer de boot op, op naar Wat Pho. In dit tempelcomplex ligt een gouden (wat anders) Boeddha. Hij is 46 meter lang en 15 meter breed. Ik denk dat dit toch wel het meest indrukwekkendste is in Bangkok (misschien zelfs heel Thailand?). Wat een ding! Je zou er zelf heen moeten gaan om te weten hoe indrukwekkend en groot dit beeld van Boeddha is. Dat zou ik nooit kunnen uitleggen. De rest van het complex is ook schitterend, maar nooit zo indrukwekkend als Boeddha. Op het complex is een massage salon. Mijn tante is hier eerder geweest en vond dit de vorige keer heerlijk. Dus tsja, dan nu ook maar en ik ook aan de massage. Ik werd meegenomen met een jongeman en moest op een bed liggen. Hij liet 30 minuten lang al mijn botten kraken!
Langs het treinstation gegaan om een nachttreinticket voor Chiang Mai te bestellen. Even kijken of dat al kon voor dinsdag (28 oktober), en dat kon. Een enkele reis in de tweede klas sleeper met airco in een vrouwencoupé, voor een ritje van 12 uur voor nog geen 20 euro. Daarna naar een winkelcentrum gegaan, omdat we trek hadden in pizza. Het laatste eetwinkeltje waar we keken had pizza! Heerlijke pizza!
Weer terug gekomen in het hotel bleek dat er poep op het laken van mijn tante Diny zat! Kwam van haar schoen…
26 oktober
Laatste dag met tante Diny. Uitslapen en relaxen in het hotel. Uitchecken. Diny naar het station brengen om zeker te weten dat ze weg is. Ze vliegt naar Cambodja en daarna Vietnam om vervolgens terug te komen in Bangkok. Op mijn laatste dag in Thailand zal ik haar ook weer zien. Ik had bij een hostel gereserveerd en ging er heen. Geen moeite om te vinden (gelukkig maar, want had weer al mijn bagage bij me). In een slaapzaal terecht gekomen, met eigenlijk alleen maar mannen. Er lagen er 3 in bed voor pampus, maar het was dan ook het warmste moment van de dag. Me rugtas gedropt en besloten om naar het winkelcentrum te gaan, omdat er niet veel tijd meer was voor grote plannen. Daar wat rond gehangen. Paar banaantjes gekocht (vitaminen, heel belangrijk). Het winkelcentrum is super groot! Ik heb nog niet eens alles gezien en ik ben totaal geen shopper. Het winkelcentrum bestaat eigenlijk uit meerdere gebouwen. Aan de ene kant veel grote en luxe winkels (grote merken) en aan de andere kant kleine winkeltjes en stalletjes met van alles en nog wat. Het laatste had meer iets weg van een bazaar. Er was een groot voedselhoek, waar je een kaart krijgt en die afgeeft als je iets besteld, dan zetten ze het bedrag er op en als je dan uitgegeten bent en de kaart weer inlevert moet je betalen. Het was niet zo heel lekker en vergeleken met de vorige diners nog veel duurder ook. Dus: voortaan weer lekker in kleine restaurantjes eten (behalve die pizza dan in het andere winkelcentrum, die was wel lekker). Ook vandaag, aan het einde van de dag, weer regen. Geen probleem, want dan koelt het wel lekker af. Maar evengoed is het nog hartstikke benauwd en was ik zeer blij dat in het winkelcentrum en openbaar vervoer airco is.