China

Beijing
Eerst van Hanoi naar Hong Kong gevlogen en toen verder dan Beijing. In beide vliegtuigen direct nadat ik was gaan zitten in slaap gevallen, dus weinig meegemaakt. Eind van de middag in Beijing aangekomen. Beijing heeft een populatie van pakweg 21 miljoen mensen. Vanaf het vliegtuig ging er een shuttle bus naar verschillende plekken in de stad en zo ook naar een metro station vanwaar ik een metro naar mijn hotel kon nemen. Vanaf het metrostation een klein kwartier lopen naar het hotel. Ik zag al gelijk dat ik Beijing een leuke stad zou vinden. Er waren allemaal kleine eettentjes, de straten waren schoon en zagen er heel typisch Chinees uit. Het was er ruim, en er was zelfs een trottoir! Gescheiden van de weg met een hek. Dus weinig kans dat er motoren voor je voeten zou rijden (zoals onlangs nog in Hanoi).

Even me spullen in het hotel droppen en weer naar buiten. Ik had honger. Echter, kwam er al snel achter dat alles in Chinees was en zo'n beetje niemand Engels sprak (of maar een paar woorden). Daarnaast was al het eten dat was uitgestald een deel van een beest dat ik liever niet eet (denk ingewanden of de kop) en kookte het meeste vlees al uren in een donkerbruine tot zwarte drap. Dan maar naar de MacDonalds voor een ijsje en een yoghurtje bij de supermarkt! Op straat was het wel druk en gezellig. Er waren genoeg mensen buiten, geen verkeer en stalletjes met spullen en eten. Ook was er een klein marktje. Bij de restaurants en de winkels stond overal iemand buiten met een microfoon te schreeuwen en klanten te trekken en in de winkels zelf draaide er een bandje met iemand die nog meer schreeuwde. Chinezen houden van herrie.

Vanuit Beijing ben ik naar de Great Wall gegaan, dichtbij Badaling. Bij het treinstation kan je een treinkaartje voor nog geen euro kopen voor een treinritje van een uur. De mensen dringen bij het hek tot ze toegelaten worden tot de trein en dan rennen sommige letterlijk naar de trein om maar verzekerd te zijn van een plekje. Op het station heb je 'boiler rooms', waar je heet water kunt krijgen. De meeste Chinezen hebben een thermofles en theeblaadjes bij zich en je kunt overal bakjes instant noodles kopen, waar je alleen nog wat kokend water aan toe moet voegen en dan een 'maaltijd' hebt.

Vanaf het Badaling station is het nog een klein half uur lopen naar de muur. Daar koop je een ticket voor de muur voor bijna 5 euro en dan kun je de noordkant of de zuidkant op. Ik ging in eerste instantie naar het noorden, omdat iedereen daar heen bleek te gaan. Ik werd al gelijk aan me arm getrokken, omdat ik met wat Chinezen op de foto moest. Daarna keek ik nog eens naar de muur die het zuiden op ging. Die leek verlaten en dus maakte ik rechtsomkeer en ging naar het zuiden. Deze muur was iets steiler (vandaar dat er maar weinig mensen waren) en ik moest dus voorzichtig lopen want het was nog glad ook. in totaal iets van 15 mensen tegengekomen, lekker rustig. Een blik op de noordkant vertelde me dat er wel honderden mensen liepen. Wat een verschil!
De muur is zeer indrukwekkend. Gebouwd in de bergen en dus slingert het op en neer en van links naar rechts door het landschap als een witte slang. Je kunt vanaf sommige hogere punten zeer ver zien, en de muur gaat maar door en vertakt af en toe. Verder zijn er vooral heel veel groene/blauwe bergen te zien zo ver het oog kan kijken. Erg mooi.
Terug bij het station merkte ik dat de Chinezen niet echt van in de rij staan houden en toen de deuren van de trein eenmaal open gingen, was het duwen en trekken en vooral schreeuwen en woordwisselingen want iedereen wilde zitten. Er stond een bewaker bij iedere deur, maar dat hielp toch niet.

Ik merkte al gauw dat alles in China groot was. De muur was al groot. Maar ik kwam bij het Zomerpaleis en had niet verwacht dat dit complex zo groot zou zijn. Ik heb urenlang gelopen en nog niet eens alles gezien. En op slot nog verdwaalt omdat het gewoon veel te groot is. Het Zomerpaleis is een groot paleis met kleinere mini paleizen en tempels er om heen en aan de achterkant een groot meer waar je met een bootje over kon varen. Daarnaast was er ook nog een (te) grote tuin met diverse bruggetjes en kleine eilandjes.

Naast het Zomerpaleis lagen de Ruïnes van Yuanmingyuang. Ik ging er ook van uit dat dit niet zo heel groot zou zijn. Maar uiteindelijk hier ook heel wat kilometers gelopen en de ruïnes gezien. De ruïnes waren van overblijfselen van Europese gebouwen/buitenhuizen. Daarom heen lag een groot park met een meer, heuvels, bloemen, planten en bomen en heb ik me dus ook verbaasd over de grootte ervan. Maar uiteraard is China een best wel groot land en Nederland niet zo heel groot. Dus het was wel even extra wennen.

Voor mijn laatste dag in Beijing had ik de 'Temple of Heaven' en de 'Forbidden City' gepland. Ik ging er van uit dat die tempel, een tempel zou zijn. Het was alweer een heel complex met verschillende onderdelen en een groot park er om heen. En zeer veel mensen/toeristen, dus het was overal eventjes wachten tot je ergens naar binnen kon kijken om te zien wat er in de verschillende gebouwen en tempels te zien was. Toen ik daar eindelijk klaar was, was er weinig tijd over voor de Forbidden City. Daar dus niet ingegaan (dit leek me ook al zo'n groot complex en ik moest de trein halen), maar wat van buiten af bewonderd.

's Avonds dus met de nachttrein naar Xi'an. Ik had een 'soft sleeper', een zacht matras in een klein kamertje met 4 bedden. Toen ik de kamer binnekwam, zat er een complete familie (ouders, oma en kleine kinderen) die mij aanstaarde. De vader hielp me mijn backpack op het bovenste bed te tillen en daarna heb ik wat op bed gelegen, proberen te slapen en uiteindelijk de volgende morgen in Xi'an aangekomen!

Xi'an
Xi'an staat vooral bekend om het Terracotta Leger dat in de vorige eeuw hier ontdekt is. Het is een stad in het noord-westen van China met ongeveer 7,5 miljoen inwoners en een redelijk koel klimaat. Nouja, vergeleken met de vorige plaatsen waar ik geweest ben, is het hier best koel.

De trein was al rond 07:30 in Xi'an aangekomen en ik was dus ongeveer 40 minuten later in mijn hotel. Ik kon pas na 13:00 inchecken! Dat viel even tegen. Dus wat door de stad gelopen, het was iets anders dan Beijing. Het zag er iets minder Chinees uit. Uiteraard waren er genoeg Chinese tekens en herrie en schreeuwende Chinezen, maar de gebouwen - flats moet ik zeggen - zagen er meer uit zoals ze altijd doen: hoge, betonnen constructies. Ook minder schoon en de mensen minder welgesteld. Terug naar het hotel (want liep al weer een paar uur) en nog even in de receptie gezeten, uiteraard in een stoel in slaap gevallen.
's Middags door de oude stad van Xi'an gelopen. Deze oude stad is omringd door eens stadsmuur die blijkbaar vroeger nog veel groter was, maar die nu is teruggebracht tot een 'kleiner' formaat. De oude stad bestaat deels uit hoge gebouwen en deels uit authentieke Chinees uitziende gebouwen. Er zijn daarnaast ook heel veel westerse invloeden te vinden, zoals MacDonald en Burger King op elke straathoek. In ongeveer het midden van de oude stad is een soort tempel/toren te vinden in het midden van een grote rotonde, Bell Tower. Om er te komen, moet je door een ondergrondse passage. Vroeger hing er een bel in de tempel (ik noem het een tempel, want het is meer een gebouwtje dan een toren) en vandaar dus ook de naam! Tegenwoordig staat de bel ergens buiten naast de 'tempel' en worden er binnen muziekvoorstellingen gegeven. Daarvan heb ik er natuurlijk ook een bij gewoond. Er waren 5 vrouwen in speciale kledij die verschillende instrumenten bespeelde en zo Chinese klanken voortbrachten. De hele voorstelling duurde een klein kwartier. Aan de overkant van de rotonde/Bell Tower was de Drum Tower, in deze 'tweelingtoren' werd de drum geluid.

De volgende dag besloot ik het Daming Palace & Heritage Park te bezoeken. Het park was een gewoon park, groot stuk grasveld en wat heuvels en hier en daar een boom. Er werd een soort drone-tournament gehouden (Chinezen en technologie). Voor het paleis moest je entree betalen en ik kon door het hek al zien dat er niet veel te zien was, behalve een paar stukken steen die diende als fundament voor het paleis. Daarnaast was het een groot stuk land en zou ik dus veel moeten lopen om alles te kunnen zien, maar had super pijn in me knie... dus dat ging ik maar niet doen (heb ook zoveel gelopen in de afgelopen tijd).

Ik ben met de metro richting Xingqinggong park gegaan en onderweg wat fruit op de kop getikt. Het park was - uiteraard - groot. Er was een groot meer, waar mensen met bootjes over heen voeren. Daarnaast waren er genoeg speeltuintjes en bomen om koelte onder te zoeken van de hete zon. Daar 'lekker' op een bankje gaan zitten en me fruit in alle rust opeten, dacht ik. Niets was minder waar... Ik werd door elke Chinees aangestaard, mensen gingen langzamer lopen of gingen zelfs voor me staan om te kijken hoe ik mijn fruit at (voor iedereen die mij nog nooit fruit heeft zien eten: het ziet er niet uit als ik dat doe!). Beetje jammer, maar het hoort erbij als je naar Azië gaat.

De twee 'wild goose pagoda's' stonden ook op mijn lijstje. De ene was de 'small wild goose pagoda' en de andere de 'big wild goose pagoda'. De kleine versie stond in een museum waar je flink voor moest betalen en alles in Chinees leek te zijn, dus ik heb van buitenaf naar de pagoda gestaart. Het was een toren bestaande uit allemaal even grote verdiepingen. De grotere versie was inderdaad een grotere versie, maar zag er precies hetzelfde uit als de kleine. Voor de grote moest je ook betalen, maar vanaf de ingang kon je naar binnen kijken en de hele pagoda zien. Voor deze pagoda was een groot plein, waar mensen van alle leeftijden aan het vliegeren waren. De jonge kinderen rende met hun vlieger rond, terwijl de oudere hun vlieger hoog in de lucht hadden en op een camping stoeltje gingen zitten om er naar te kijken. Uiteraard gebeurde het dikwijls dat een jong kind met zijn vliegertje door het touw van een van de vliegers van de oudere mensen rende, dat vonden die oudere niet zo fijn.

Tussen de twee pagoda's door heb ik nog een boeddhistische tempel bezocht: Daxingshan tempel. Schijnbaar een van de belangrijkste van heel China. Het was een groot complex. Uiteraard waren er genoeg gebouwen met gekleurde en gouden Boeddha's. Er waren twee vijvers, een gevuld met goud vissen en de ander met schildpadden. De schildpadden waren in iets te grote getallen en ze lagen dus over, onder, naast en boven elkaar. Ik kon ook heel fijn observeren hoe ze elkaar uit elkaar rukten en opvraten. Maar het meest lugubere van dit hele complex waren de twee gebouwen waarin wel hele rare taferelen waren afgebeeld. Er waren beelden van mensen die op alle soorten manieren door demonen en wilde beesten werden gemarteld en gedood.
Xi'an is voor de meeste mensen de basis vanwaar ze het welbekende Terracotta Leger bezoeken. En dus ook ik. Met een speciale terracotta leger bus (die overigens ook op andere (toeristische) plaatsen stoppen) naar het terrein. Daar een ticket kopen (meestal krijg je met een studentenkaart korting op entreetickets in China, maar helaas moest ik hier de volle pond betalen) en door een park naar de echte ingang. Allereerst naar het museum, waar kort en duidelijk uitleg werd gegeven over het Terracotta Leger. Ook staan er enkele soldaten, gezichten, wapens en paarden tentoongesteld zodat je het allemaal van dichtbij kunt zien. Naast het museum zijn er 3 'pits'. In pit 2 is weinig te zien, pit 3 heeft wat soldaten en paarden, maar pit 1 is de beste. Daar staan duizenden rijen en rijen terracotta soldaten en paarden, allemaal uniek. Allemaal een eigen gezicht, gezichtsuitdrukking en eigen houding. Indrukwekkend! Eenmaal terug in Xi'an heb ik mijn eten in een parkje genuttigd. Daar liepen een paar eigenaardige mensen rond. De ene liep met zijn ogen dicht het hele kronkel pad (deed hij waarschijnlijk vaker, want hij wist precies hoe hij moest lopen), de ander liep het hele pad achteruit, weer een ander was tegen een boom aan het bidden, terwijl een ander in de boom hing...

Toen ik terug was van het Terracotta Leger was het aan het regenen, maar de volgende dag regende het de hele dag. Ik bleef in het hotel. Al gauw kwamen twee Chinese toeristen op me af en werd er een Nederlandse man bij gehaald, we gingen spelletjes spelen. Gezellig! De man had ook een vriendin en dus wisselde ze elkaar af (want het eerste spel was voor vier spelers) en daarna pakte we een kaartspel en konden we dus met z'n vijven en later met z'n zessen spelen. Er was een Litouwse man die ons Nederlands hoorde spreken, en omdat hij al wat jaar in Nederland woont, sprak hij ook een aardig woordje Nederlands. Met hem en het Nederlandse stelletje ben ik uit eten gegaan toen het 's avonds droog bleek te zijn. Ondanks de regen een gezellige dag gehad.

De volgende dag was het droog, maar wel wat koud en grauw. Maar dat was prima, want ik zou een wandeling over de stadsmuur gaan maken. Dat zou ongeveer 4 uur duren had ik gehoord. Dat bleek achteraf ook wel de tijd te zijn die je nodig hebt. Vanaf de muur kon je oude stad en de nieuwe stad bekijken (als je op je tegen ging staan om over de typische 'kasteelmuren' (heuveltjes) heen te kijken). Gelukkig de vorige dag weinig gedaan, waardoor mijn knie wat rust had gehad.. maar na de wandeling voelde ik 'm toch wel weer. Daarna was het tijd om mijn spullen op te halen en met de nachttrein naar Chengdu te gaan.

Chengdu
Deze stad met een populatie van meer dan 14 miljoen mensen staat bekend om de panda's die je hier kunt zien en tot voor kort kon vasthouden (verboden sinds begin 2015, tenzij je ongeveer €300 neerlegt). Vergeleken met Chengdu, was Xi'an eigenlijk nog een aardig mooie stad. Chengdu is nog weer iets viezer en er zijn eigenlijk alleen maar heel veel grijze, hoge gebouwen te vinden. In het stadscentrum is het wel ietsje beter, maar daar om heen valt het wat tegen. De jongen van het hotel had mij aangeraden om met de metro naar het Wenshu klooster te gaan, dus dat heb ik de eerste dag braaf gedaan. Het was een mooi klooster, veel mensen kwamen er om wierrook aan te steken en te bidden. De mensen die soort van in het klooster werkte (in de 'souveniershops' bijvoorbeeld) waren erg vriendelijk. Uiteraard was er ook hier weer een groot park, met bankjes, bomen en een vijver met goudvissen.

Vanuit Chengdu kun je een bus nemen naar Leshan, en daar kun je een lokale bus nemen naar de 'Giant Buddha', en deze Boeddha uit de 8e eeuw is inderdaad 'gigant'. Zijn grote teen is ongeveer net zo groot als een tiener. Het is een ongelofelijk grote, maar ook gedetailleerde boeddha met een perfect ingebouwd drainage systeem om regenwater af te voeren zonder dat je al die gaten ziet. In zijn haar zitten talloze knotjes. Op zijn vingers en tenen nagels. Alles wat je maar kunt verwachten, zit er op. Deze Boeddha zit in een rotswand, beneden bij zijn voeten is een grote rivier waarover hij uitkijkt. Met een hele lange trap kun je naast de Boeddha van zijn hoofd hoogte naar beneden lopen en zijn voeten aanraken. Uiteraard kun je van daar ook naar boven staren en je verbazen over de grootte van het ding (71 meter).

Uiteraard ben ik ook bij de panda's weze kijken. Vroeg in de ochtend is de beste tijd. De panda's krijgen dan eten (ze eten en slapen, dus wanneer ze te eten krijgen kun je tenminste nog iets van 'actie' zien) en er zijn weinig toeristen. De panda's leefde alleen of met z'n tweeën in een eigen soort tuintje met binnenverblijf. Er was een muurtje waarachter je kon staan. De panda's zaten op hun eigen 'tafel' bamboe te eten. Sommige panda's zaten niet meer dan 10 meter van je vandaan, andere zaten meer achterin hun 'tuin'. Ze aten zittend of liggend, en daarna zochten ze hun favoriete plekje om te liggen. Er waren ook enkele rode panda's in het park, die waren iets actiever, maar ook wat beter verstopt. Ergens achterin het park waren de baby panda's verstopt (alhoewel, het waren eigenlijk al meer peuters). Ze lagen allemaal te slapen. Maar net toen ik er was, begon er eentje te leven. Hij pakte een bal in zijn pootje en ging op zijn rug liggen. Daarna hield hij met één poot de bal vast en pakte met de andere poot een bamboe en ging lekker liggend eten.
's Middags naar Jinli Street waar alle toeristen bij elkaar komen om te shoppen voor souveniers en bij een van de vele restaurantjes op het terras te zitten. Uiteraard was er ook een groot park naast de straat, met een beekje en wandelpaden.

Op mijn laatste dag ben ik naar Tianfu Square gegaan. Een groot plein met talloze ondergrondse winkels. Er was een soort ondergronds winkelcentrum, maar er waren ook heel wat tunnels waar winkels nog gebouwd werden. Interessant om te zien, maar geen interesse in shoppen. Dus door gelopen naar de Qingyang Taoist Tempel. Zag er een beetje hetzelfde uit als al de andere Chinese tempels, alleen waren er meer dieren uit de Chinese dierenriem afgebeeld en was er een groot ying-yang teken op het plein voor de grootste tempel. Heel veel informatie was er niet te vinden, maar blijkbaar is het taoïsme ook gelinkt aan verschillende vechtkunsten om lichaam en geest in balans te brengen.