Het groene noorden

27 oktober
's Ochtends vroeg opgestaan. De meeste jongens lagen nog in coma van hun nachtje feesten. Ik ging met de watertaxi (Diny: van die central pier vertrok gewoon de 15 baht oranje boot ook, dus naar Oriental hadden we eigenlijk niet hoeven lopen) richting Wat Arun, een tempel. De tempel stond voor de helft in steigers en er waren mensen bezig met hakken, zagen en schilderen. Er liep een steile trap naar het topje van de piramide-vormige tempel. De zon was al flink aan het branden, en welke dodo had geen water bij zich? Precies; ikke. Hoewel ik toch echt dacht dat ik water in me tas had gedaan. Uiteindelijk had ik de fles later wel gevonden, maar op het moment dat ik halverwege de trap was en behoefte had aan water, kon ik 'm gewoonweg niet vinden (ik heb echt een kleiner tasje nodig...). Anyway, moooi uitzicht over de rivier aan de ene kant en de stad aan de andere kant. Uiteraard ook nog een marktje met souveniers, ze verkochten allemaal dezelfde troep. Terug naar de watertaxi om even lekker uit te waaien en af te koelen. Terug naar het hostel, douchen en omkleden. Ik mocht deze middag mijn visum (en dus ook paspoort) voor Myanmar ophalen. Ik was als een van de eerste bij de ambassade. Maar omdat de ingang aan de zonkant was en aan de overkant nog iets van schaduw was, ging ik daar maar zitten. Met nog een paar andere wachtenden. Uiteindelijk kwamen er veel meer mensen en die gingen heel stoer wel voor de deur in de brandende zon staan. Ik ging er net op tijd bij staan want opeens was de rij heeeel lang. Een half uur later liep ik naar buiten met mijn paspoort en gloednieuw visum! Blij. In Bangkok heb ik het wel gezien en ik moet nog een hele dag er doorbrengen omdat ik morgen pas de trein naar het noorden heb. Ik besloot de rest van het MBK complex te bekijken (dat grote winkelcentrum). Ik kwam er achter dat het gewoon nog groter was dan ik had gedacht. 's Avonds heb ik heel spicey eten besteld; dat was geloof ik ook op mijn gezicht te zien want ik werd aangestaard door de serveersters en ze moesten naar me lachen.
28 oktober
Vandaag de nachttrein naar Chiang Mai, om 18:05 vertrekt 'ie. Uitslapen en tassen pakken. Ik mocht mijn bagage bij het hostel laten staan, om nog een paar uurtjes in Bangkok te rondhuppelen en dat doe ik liever niet met 16kg extra. Ik besloot terug te gaan naar het MBK winkelcentrum. Kwam erachter dat ze op de bovenste verdieping ook nog een grote arcade hadden en een bioscoop. Nu heb ik alle verdiepingen wel gezien, maar blijf me verbazen over hoe groot dat ding wel niet is.
Tassen ophalen en naar het treinstation. Ik had nog iets meer dan een uur en dacht te gaan wachten in de grote wachtruimte. Er stond een groot scherm met Thaise meezing-liedjes. De muziek stond net iets te hard (en overstemde mijn eigen muziek) en het was er niet echt uit te houden qua warmte. Dus maar even kijken of ik kon vinden waar mijn trein vandaan zou vertrekken. De trein stond er al! In de tweede coupe mocht ik instappen (vrouwen en kinderen) en het was er heerlijk rustig en goed qua temperatuur.
Een half uur na vertrek werd het buiten donker en begonnen de treinmedewerkers de bedden uit te klappen en op te maken. Ik werd aangesproken door twee Thaise vrouwen; wie ik was, waar ik vandaag kom, wat ik doen, wat mijn ouders doen, heb ik nog broers of zussen, en wat doen die, en waar ga ik heen, en waar ga ik daarna heen, en dan? Ik vertelde dat ik nog niet echt een 100% vaststaand plan had, en dat ik wel zou zien wat ik ging doen bij aankomst. Ze vertelde dat zij op weg waren naar de bergen, om een paar weken te mediteren. Ik mocht best mee. Kreeg een mobielnummer en ik moest het maar laten weten.
Ik had het bovenste bedje, zonder raam. Het bed had een Aziatische maat, dus ik kwam met mijn voeten tegen de ene wand en mijn hoofd tegen de andere wand. De airco stond flink aan, dus was blij dat ik evengoed nog een trui bij me had. De trein reed - geloof ik - best hard en was daardoor lekker aan het schommelen. Probeer dan maar een je lenzen uit te doen en ervoor te zorgen dat niets in de wasbak verdwijnt! Gelukkig alles goed en wel. Lekker liggen, nog wat lezen en wat proberen te slapen. De trein was de hele nacht aan het schommelen en maakte nog best wat geluid, maar heb uiteindelijk aardig kunnen slapen en al met al een goede ervaring in deze nachttrein gehad.
29 oktober
Rond 08:00 arriveerde de trein in Chiang Mai. Chiang Mai ligt in het noorden van Thailand, ongeveer 200.000 mensen wonen hier. Ik liep het station door, net voor de uitgang stond een informatie balie, waar iedereen een plattegrond van Chiang Mai kreeg en ze vroegen me waar ik heen ging en wat dat ongeveer zou kosten (100 baht). Ik kwam buiten, hordes tuk-tuk en taxi chauffeurs stormen dan op je af. Ik koos er eentje, vertelde waar ik heen moest en wat de prijs zou zijn (hij zei 60 baht, prima dus). Kwam er achter dat het een 'rode taxi' bestuurder was. Deze taxi's rijden (meestal) op vastgestelde prijzen naar bestemmingen. Deze taxi bracht iedereen voor dezelfde prijs naar de voordeur van hun accomodatie. We zaten met z'n zevenen in de taxi en vertrokken. Iedereen werd dus netjes afgeleverd. Ik had een hostel van tevoren geboekt, op de site (van booking.com - domme site overigens) stond dat check-in na 14:00 was, en ik was er al rond 09:00. Geen probleem. Kreeg een hartelijk onthaal, werd rondgeleid door het hostel en naar mijn kamer geleid. Daar trof ik een slapende Chinees aan. Mijn bed geclaimet, spullen opgeborgen en met behulp van mijn bijbel en de plattegrond die ik eerder gekregen had een wandeling langs alle tempels uitgestippeld (en ook om de stad te leren kennen). Ik liep een stukje, keek naar links en schrok. Bergen! Ik wist eigenlijk soort van wel dat het in een berggebied lag, maar het was toch een aangename verrassing dat de bergen zo dichtbij en mooi waren. Tof.
Een paar tempels bekeken. Veel gouden boeddha's gezien. Ook een soort tempel op een heuveltje die wel erg mooi was (Wat Chedi Luang). Kreeg dorst en ook klein beetje honger. En op die momenten kun je natuurlijk niets vinden. Uiteindelijk bij een Chinees restaurant gaan zitten. Overheerlijke passievrucht sapje, een koude fanta en een Won Ton soep voor E2,50 gehad. Nog even een passage uit mijn LonelyPlanet-bijbel gelezen; er stond in dat er hier heel veel Chinese toeristen te vinden zijn. Dat klopt. Bussen vol! Er scheen ook een mooie tempel op een berg te zijn, en daar wilde ik uiteraard wel heen. Gelukkig had het restaurant gratis en relatief snel Wifi, dus kon zo opzoeken hoe ik daar kwam. Blijkbaar was er niet ver van waar ik was een rode taxi plaats waar je voor 50 baht (E1,25) een enkele reis naar die tempel kon krijgen. Eenmaal daar, zaten er al 2 andere toeristen. Duitsers. De taxi zou pas vertrekken als er 10 of meer mensen waren. Dus wachten, ondertussen beetje babbelen met die Duitsers. Vader en zoon waren voor een weekje in Chiang Mai. Ze wilde eigenlijk naar New York, maar dan zouden ze last minute met een vlucht van meer dan 32 uur mee moeten. Dus toen maar besloten om een weekje naar Thailand te gaan, tsja... Waarom niet, hè. Het duurde vooral de taxi chauffeur te lang, dus hij stelde voor om - nu we met z'n vijven waren (er waren twee Thai jongens bij gekomen) dat iedereen 150 voor een retourtje zou betalen. Dan kregen we 1,5uur op de berg. Prima. Achteraf gezien helemaal prima, want het ritje was geweldig. Super genoten van het uitzicht. Hij scheurde door de bochten, maarja, zo rijden ze hier allemaal. De tempel was leuk, behalve het bord met "Foreigners please buy ticket" en een grote, dikke, rode pijl. Niet duur, maar het gaat om het principe (hoewel ik aan de andere kant ook wel snap dat wij daar niet komen omdat het voor ons een heilige plek is en ze het toch moeten onderhouden). Tempel bewonderd, en er was uiteraard ook een plekje vanwaar je over de stad heen kon kijken. Mooi uitzicht. Daarna nog even naar het marktje, want die hadden ze ook weer. Kwam de duitsers weer tegen. De papa zei dat ik de passievrucht sap moest proberen, want die was super vers en lekker. Later kwam ik erachter dat hij ook nog sprinkhanen had gekocht en tijdens het ritje terug naar de stad mocht ik er ook wel een paar proberen. Interessante smaak.
Eenmaal weer bij het hostel aangekomen, besloten om een tour bij hun te boeken. Naar Chiang Rai. Zelf alles regelen zou bijna evenveel kosten en het was uiteindelijk waarschijnlijk nog een heel gedoe geweest. Daarnaast hadden de Duitsers verteld dat zij die tour ook hadden gedaan, en dat 'ie prima was. Afijn, ik had 'm geboekt bij mijn hostel. In mijn kamer was er een tweede Chinees. We raakte wat aan de praat en ik vertelde dat ik een tour had geboekt. Die wilde zij ook wel doen, dus dat ging ze nog even regelen. Ik moe, dus slapen.
30 oktober
06:15 ging de wekker al, want 07:00 moesten we klaar staan. We werden met een wit volvo busje opgehaald. Er werden nog wat andere toeristen opgehaald en uiteindelijk vertrokken we naar Chiang Rai. Chiang Rai is een stadje niet ver van Chiang Mai. Er staan een hele mooie en bekende witte tempel (Wat Phra Kaew). Maar voordat we daaraan kwamen, gingen we 15 minuutjes bij hot springs kijken. Vroeger was er een actieve vulkaan en nu wordt er continu heet water uit de grond naar boven gespuwd. Leuk om te zien. Was op een soort plein, met daar om heen veel marktjes en heel erg toeristisch. Dat was wel erg vervelend. Eenmaal weer in de bus kwamen we er achter dat zo'n beetje iedereen een andere tour had geboekt (wel naar dezelfde plekken, maar sommige dingen niet erbij). Zoals ik had bijvoorbeeld geen Long Neck vrouwen erbij, terwijl andere die wel graag wilde zien. Veel commotie, een Nederlandse jongen belde boos zijn hotel. Want er zat een boottocht bij, en als je die niet wilde doen (zoals hij dus) dan zou je 1,5 uur aan de wal moeten wachten. Daar had hij geen zin in, want dat was zonde van de tijd. Tsja... je kan je ook druk maken.
De hot springs was een uur rijden. Naar de Witte Tempel in Chiang Rai was ook weer een uur rijden. We kregen een schrale 30 minuten bij de tempel. Heb door die tempel moeten sprinten en niet alles kunnen zien (want meestal zijn er nog gebouwtjes rond zo'n tempel die ook wel mooi zijn). De tempel is een beetje luguber: er komen handen en skeletten uit de grond en er zijn hier en daar schedels. De binnenkant van de tempel is voor mij nog steeds een raadsel. Er is een soort apocalyptisch-iets geschilderd, met tussendoor dingen als Hello Kitty, een Angry Bird, die vrouw van Resident Evil, Neo van The Matrix, een Minion en andere dingen die tegenwoordig hip zijn. De schilder was nog bezig in een hoek van de tempel, maar dat was afgezet, dus daar konden we niet bij komen.
Weer rennende naar de bus, weer een uur rijden. We kwamen aan bij de Golden Triangle. Dat is de plaats waar Myanmar, Laos en Thailand bij elkaar komen (een drielandenpunt, dus). Ze noemen het de Golden Triangle omdat er enkele eilanden in de Mekong rivier die de landen scheidt liggen. Deze eilanden zijn niemandsland en vroeger werd hier heel veel opium en andere drugs verhandeld. In het noorden van Thailand werd er vroeger veel popi planten verbouwd (waar opium mee wordt gemaakt).
Weer een stukje met de bus en we kwamen uit bij een haventje. Daar konden we de boot nemen, die ons dicht bij de opium-eilandjes bracht en daarna naar Laos zou brengen. We moesten nog wel 300 baht betalen (E7,50) voor de boot trip en later ook nog een extra 30 baht om aan te mogen meren in Laos en aan wal te gaan. De boottrip opzich was wel lekker en het uitzicht mooi (veel bergen weer). Laos stelde teleur. Er stond een markt. Raar, he. Ze verkochten allemaal dezelfde tassen en andere ongein. Ik liep de markt uit en ging een stukje het land in. Kwam in een mini dorpje terecht en dat was dus een veel betere beleving dan die stomme toeristische markt. De gids in de boot was overigens een soort Ladyboy, een jongen die zich kleedt, gedraagt en vaak ook lichamelijk veranderd heeft als een vrouw.
Nog een stuk rijden en toen konden we aanschuiven bij een buffet. Ze hadden er van alles, maar het was niet heel speciaal. Alles een beetje taai. Wel lekker fruit (vooral mango). Na het buffet was er de optie in het programma om naar de grens van Myanmar te gaan, de grens over te gaan en dan zou ons daar - jawel - een markt te wachten staan. Ik wilde niet, gelukkig de rest van de mensen in mijn bus ook niet. Sowieso markt is bah en daarnaast had ik een visum voor Myanmar al in mijn paspoort en ik wilde die niet verpesten voor 1 dag 15 minuten van zo'n domme markt zien. Toch reden we er heen om de grenspost te bekijken. Echt het hoogtepunt van de trip overigens: een blauw gebouw. Geweldig. Had het niet willen missen.
Het laatste ding op het programma waren de Long Neck vrouwen en allemaal andere kleinere gemeenschappen en bergvolken. Dat zat niet bij mijn pakket inbegrepen en als ik die Long Necks wel wilde zien, zou ik nogmaals 300 baht moeten neerleggen. Sowieso, geen zin in. We liepen door een markt met souveniershit en bij elk kraampje zat dan een vrouw in ander klederdracht en de gids vertelde dan van oh deze vrouw is van deze stam en deze vrouw van die stam. Tsja.. zo kan ik ook wel met mijn marktkraampje met troep erbij gaan zitten, in klederdracht en doen alsof ik een Nederlands sprekende albino Thai ben.... Voor mij geen stammen. Vind het altijd een poppenkast en sowieso dat het niet authentiek (meer) is als er elke dag tientallen toeristen langskomen. En daarbij stonden er ook alleen maar marktjes met souveniers... Hoe nep wil je het hebben? De gids was ook steeds als laatste terug bij de bus. Waarschijnlijk omdat hij elke keer als er iets op een van die markten iets gekocht werd, hij commissie krijgt (commissie is in Azië best wel een groot ding). Hij zat er namelijk daarvoor ook echt op te hammeren dat we de grens van Myanmar over moesten gaan om bij die markt te gaan kijken... dus ja...
3 uur terug rijden, een pitstop gemaakt bij een luxe, dure winkel met gedroogd fruit. Uiteraard was deze plaats niet toevallig uitgekozen.
Eenmaal terug in Chiang Mai werden we afgezet bij een nachtmarkt (dat was overigens onze keus) en liep ik en het Chinese meisje nog even over die markt. Niet erg speciaal, maar blijkbaar is dat wel iets dat je 'gezien moet hebben'.
31 oktober
Vandaag weer een tour. Afscheid genomen van het Chineesje, want die vertrek naar Bangkok voor ik terug ben. Deze tour naar het 'Elephant Nature Park'. Deze tour had ik van tevoren in Nederland al gekozen en wilde het ook echt doen. Mocht je meer informatie overr dit park willen, google dan even of kijk op www.saveelephant.org. Heel mooi initiatief. De vrouw die dit project heeft opgezet is ook zeer inspirerend (ik heb haar alleen maar in een filmpje/documentaire gezien, maar wow!). Het park neemt verwaarloosde en wees olifantjes op en verzorgd deze. De olifanten lopen los. Ze krijgen heel veel te eten (we hebben ook de keuken gezien, super vol met fruit). De gids vertelde het wel leuk. Hoewel de meeste verhalen over de olifanten niet leuk waren. Vooral verhalen over mishandeling, uitbuiting, gedwongen voorplanting (waardoor de rug van een vrouwtje zo gebroken was, dat ze nu voor altijd scheef loopt), olifanten die expres blind gemaakt werden omdat ze niet wilde luisteren... Ja, erg fijne verhalen.
Wij mochten de olifanten voedsel geven, uit de hand in hun slurf. Olifantjes aaien en ook in de rivier ze wassen. Er waren een stuk of wat baby olifanten, die mochten we niet aanraken omdat we dan een hele boze (surrogaat)moeder op ons af zouden krijgen.
Het was een leuke ervaring. Maar aan de andere kant was dit ook wel weer erg toeristisch. Stuk of 40-50 mensen met camera die om de olifanten heen dansen. Dus tsja... Beetje gemengd.
Eenmaal terug bij het hostel was er een meisje uit Tsjechië. We praatte wat en zij moest nog eten en ik had wel zin in een koud biertje. Prima, dus. Even lekker rustig aan.
1 november
Met het Tsjechische meisje een hike naar een waterval en terug gedaan. We werden door een taxi afgezet bij het begin van het pad naar de waterval en na een paar stappen kwamen we een huisje tegen. Je moest een ticket kopen voor de waterval: Thai 30 baht, Foreigners 100 baht. Zucht. Het pad naar de waterval was een gewone geasfalteerde weg, beetje teleurstellend omdat wij hadden verwacht dat het een echt padje zou zijn door de jungle. Bij de waterval was het lekker koel. Terug gelopen. En uiteindelijk nog veel meer (gratis) watervallen ontdekt. Er zijn hier echt grote spinnen (10cm of langer) en er liep een soort klein vaag insect dat ik meer op kerstversiering vond lijken. Ik kan niet zo goed uitleggen hoe het er uit ziet, dus ik hoop dat mijn foto's zijn gelukt. Het beestje was wel heel erg klein, dus waarschijnlijk zijn de foto's te wazig... maar je weet maar nooit. Ik geloof dat we in totaal wel 5 uur hebben gelopen in de brandende zon en waren 's middags dus toe aan een relax middag.


Overigens vind ik Chiang Mai echt een topplek. Het is hier zo veel relaxter dan Bangkok en veeeeel groener en mooier. Er is minder verkeerd (maar dat ik wel logisch) en het hostel is ook super mooi, schoon, leuke eigenaresses, goede centrale locatie, gratis onbeperkt ijskoud water of kokend water voor instant noedels en dat alles voor 120 baht per nacht (E3).