Bergen en tempels

21 november
's Ochtends weinig: uitslapen en week 5 (be)schrijven. Rond 14:30 met de bus naar Hsipaw. Het was een soort Europese tour bus. Stuur zat deze keer gelukkig aan de goede kant. De airco stond goed aan (was heel blij met mijn trui) en heel veel beenruimte was er niet (althans, voor mij... die aziatische beentjes passen er natuurlijk prima tussen). De bus stopte onderweg op de meest random plekken om mensen binnen te laten, mensen er uit te laten of goederen af te leveren of op te halen. Onderin de bus zat zo'n bagageruimte, goed vol met zakken rijst en ander spul. De busjongen rende met veel zware zakken op zijn schouders over de snelweg (met gevaar voor eigen leven) en als hij weer in de bus ging, reed de bus al en moest hij er dus inspringen.
Geweldige tocht! Door de groene bergen, veel bochten die de bus net aan haalde. Bijna de hele tocht (zo'n 6 uur) over kronkel weggetjes door de bergen en ook nog een hele mooie zonsondergang. Rond 20:30 aangekomen in Hsipaw, het was al pikdonker en voelde meer als 22:00 of 23:00uur aan. De zon gaat hier in Myanmar overigens rond 18:00 onder (in Hsipaw - dat in het noorden in de bergen ligt - iets eerder).
Bij aankomst gelijk een horde taxi chauffeurs bij de deur. Er was gratis vervoer naar het hotel (voor mij en andere reizigers). Uiteindelijk kwamen we er achter dat het voor ons gratis was, maar dat de chauffeur toch geld kreeg van de hoteleigenaren. Bij het hotel wat gedoe, maar ik verstond er natuurlijk niets van (spreek nog steeds geen vloeiend Burmees). Uiteindelijk kwam de manager(?) op zijn brommertje aantuffen. Blijkbaar was de kamer die ik wilde al volgeboekt en ik kreeg een upgrade. Ik had nu een kamer met eigen badkamer (anders zou ik badkamer delen). Helemaal niet erg.

22 november
Het ontbijt werd letterlijk voor de deur gebracht. Er stond een tafel en twee stoelen naast de 'voordeur', die werd gedekt en wanneer ik (en alle andere toeristen bij hun eigen tafel) ging zitten, kwam er iemand langs met ontbijt. Was wel een beetje chaotisch, want kreeg eerst brood met jam en boter. Daarna een gebakken ei (maar had geen brood meer om dat op te doen). Uiteindelijk me ei op, kwam er weer nog meer brood. Daarna nog wat jam en boter. En nog meer brood. Veelste veel. Maar dat gaf me wel een goede reden om een lunchpakketje van brood met jam te maken. 's Ochtends eerst door het stadje/dorpje gelopen. Erg groen, mooi. Over de brug, aan de rivier veel mensen die zich zaten te wassen of hun kleren aan het wassen waren. 's Middags een heel stuk gelopen langs de snelweg (wat heel anders is dan in Nederland; hier is de snelweg meer een landweg waar mensen gewoon heel hard rijden). Over een lange brug (mooi uitzicht!) naar een berg (Sunset Hill), na een klim van 30 à 45 minuten op de top een (jawel) tempel! Vanaf die tempel een super, super mooi uitzicht over Hsipaw en de omringende bergen. Mooi tijdje gezeten, heerlijk windje erbij.
In Hsipaw terug nog even over de markt, soort van binnen en buiten. Veel kleren en slippers. Een busticket geregeld voor de volgende dag en daarna eten bij Mr. Food, tegenover Mr. Book dichtbij Mr Charles Guesthouse. In Myanmar kom je dat wel meer tegen, die Mr. <...>.
's avonds proberen een hotel te boeken voor in Bagan. Na 1,5uur nog steeds niets (wifi valt steeds uit, of duurt gewoon te lang dat mijn mobiel zoiets heeft van 'duurt lang ik stop er mee'). Uiteindelijk me moeder gevraagd het voor me te regelen, maar dat leek niet helemaal gelukt te zijn dus het was nog spannend of ik iets (goedkoops) zou hebben. Maar dat was iets voor over 2 dagen. En ik zeg goedkoop erbij, omdat hotels hier echt knijter duur zijn. Veelal $20 voor een kamer zonder badkamer (maar dan weer wel met airco (waar ik een hekel aan heb overigens) en veelal ook een tv en ontbijt). Vooral als je niet op tijd boekt. Geen idee waarom dit is (heeft misschien te maken met de regering, die hier nog een beetje raar is). Nu is $20 misschien niet zo veel, maar vergeleken met de rest van Azië wel. Zoals in Thailand, waar je prima kamers voor een paar euro hebt... En ik moet zeggen dat Thailand nog wel even wat beter ontwikkeld is enzo. En daarbij heb ik nog een tijdje te gaan, dus heb ik liever wat goedkope kamers (aangezien je er eigenlijk toch alleen maar slaapt, dus spendeer ik er liever niet zoveel geld aan).

23 november
Moest de bus al om 05:30 hebben, dus heeeeel vroeg er uit. Ik moest de jongen van het hotel, die lag te slapen op een houten bank, wakker maken. Het hek was namelijk op slot. Hij slaapdronken het hek opengemaakt, mijn sleutel aangepakt en sjokte weer terug om (hopelijk) lekker verder te slapen.
Rond 12:00 weer terug in Mandalay. Van daar wilde ik graag verder reizen naar Bagan. Ik moest naar een ander bus station. Achterop de motor, backpack voorop, 7 km gereden naar een ander busstation ver uit de stad. Ik zat te twijfelen of ik terug Mandalay in wilde gaan of bij het busstation blijven. Mijn volgende bus zou om 21:30 vertrekken, en ik had dus nog zeker 8 uur te gaan. Echter, Mandalay vond ik een beetje saai en vervelend. Mandalay is in blokken verdeeld, overal verkeer, geen voetpaden noch leuke/lekkere restaurants o.i.d. De meeste dingen daar had ik ook al wel gezien. Ik zou er waarschijnlijk alleen maar rondsjouwen met een zware rugzak en dus ben ik maar bij het busstation gebleven. Eerste paar uur gezeten (gelukkig onder de ventilator) en een beetje zitten dutten. Daarna wat rondgelopen en het dagelijks leven op een busstation geobserveerd. Later kwam er ook nog voetbal op de televisie; Myanmar tegen Maleisië. Ze zijn hier ook best enthousiast over voetbal, dus dat was een leuke ervaring om tussen de locals te zitten en voetbal te kijken.
Mensen vragen vaak waar ik vandaan kom, als ze dan horen dat ik uit Nederland kom, is de eerste reactie meteen 'good soccer!' of iets met 'Robben, van Persie'.
De tijd ging best relatief snel voorbij (ook omdat ik een e-reader heb gekregen van mijn uni vriendinnetjes en dus ook nog een tijdje lekker heb kunnen lezen). Eenmaal in de bus kwam er een Koreaanse jongen naast me zitten. We babbelde wat en daarna probeerde we te slapen. Mijn benen pasten niet helemaal, vooral toen de persoon voor me ook nog haar stoel naar achteren gooide. Daarnaast blies de airco weer ijskoude lucht de bus in, dus bibberend onder een dekentje met knieën die pijn deden proberen te slapen. Op een gegeven moment sliep ik wel, maar toen was het tijd voor een pitstop; plassen bij een wegrestaurant, waar sommige mensen ook nog eten bestelde (het was inmiddels 00:00). Daarna weer in benarde positie proberen te slapen.

24 november
Rond 03:00 kwamen we in Bagan aan. Bagan is een plaatsje in het relatief midden van Myanmar, ten noord-westen van Mandalay. In Bagan staan zo'n 4000 boeddhistische tempels, pagoda's en kloosters. Het gebied waar deze tempels staan is 42 vierkante kilometer groot en is zo'n 1000 jaar oud. De tempels zijn er in vele verschillende vormen en maten, en ook kleuren (hoewel, veel roodachtig en wit). De tempels staan in een grote, groene vlakte, hier en daar bomen en palmbomen. Er zijn een paar asfaltwegen, maar heel veel zandweggetjes. Het gebied waar de meeste tempels zijn, heet 'Old Bagan'. De bus kwam in het plaatsje 'Nyaung U' aan, en mijn hotel is in 'New Bagan'. Vanaf het busstation was het nog een half uurtje rijden naar mijn hotel. Ik had een échte taxi dit keer (een auto, dus). Toen we bij mijn hotel aankwamen (die ik door mijn ma - toen ik nog in Hsipaw was - had laten boeken), maakte mijn taxi chauffeur de hoteljongen wakker. Ik noem ze voor het gemak maar hoteljongens; het zijn de personen die 's avonds op een bankje bij de receptie slapen. Het was nog te vroeg voor check in (oh.. verrassend) en ik moest maar gewoon ergens in een stoel gaan zitten. Mijn taxi chauffeur stelde voor om de zonsopgang te gaan bekijken, maar ik was daar eigenlijk veel te moe voor en het leek me beetje raar idee om nog 2 uur met hem door te moeten brengen voor de zon eindelijk op kwam. Dus ik ging in een stoel zitten en probeerde nog wat te slapen. Na 2 uur kwam de hoteljongen naar me toe en liet me toe in de slaapzaal. Nu waren er hier en daar al wat mensen wakker aan het worden, waarschijnlijk om of de zonsopgang te gaan bekijken of een bus naar een volgende bestemming te halen (aangezien die bussen hier op onmogelijke tijden vertrekken en aankomen).
Na een tijdje te hebben geslapen, even checken of het boeken nou wel goed gegaan was. De jongen had een boekingnummer nodig, maar die had ik nou net niet gekregen. Dus hij ging alle namen opvragen van mensen die deze nacht hadden geboekt en dat zou wel even duren. Ik moest maar even ontbijten gaan. Na wat zoeken naar een leuk plekje, bij een leuk tentje uitgekomen. Voor het eerst een écht Myanmarees gerecht. Ik had een vegetarische curry besteld. Kreeg vooraf nog vers brood uit de oven, met wat boter. Daarna de curry: een soort tomatenpuree-achtige jus met verse, gebakken groenten en wat rijst. Heerlijk! Terug bij het hotel bleek dat de boeking toch niet succesvol was en het hotel was helemaal volgeboekt voor vanavond. Ik me spullen maar weer pakken, iets geld gegeven voor het feit dat ik er wel geslapen en gedoucht had en op zoek naar een ander hotel. De eerste paar hotels zaten vol. Daarna eentje die wel een kamer voor me had; $60! Ik maakte een vaag geluid alsof er een rib uit me lijf werd getrokken, maakte rechtsomkeert en rende weg. Uiteindelijk werd ik door een ander guesthouse op een guesthouse gewezen waar ze nog kamers hadden. Ik werd heel vriendelijk ontvangen. Het was een familie met wat kamers in hun huis die ze hadden omgebouwd tot hotelkamers. 2 bedden, ruime eigen badkamer, warm water (na 10 minuten de douche aan laten) en gewoon schoon en prima, $20. Ik was al een tijdje aan het rondlopen, was inmiddels ook al tegen 11:00 en werd al warm. Super aardige mensen, dat kon je meteen zien. Dus nam hier mijn intrek. Ook nog eens een goede locatie, kwam ik later achter toen ik geinstalleerd was en weer buiten stond.
Met de pick-up naar Old Bagan. Daar rond gelopen, de tempels bewonderd. Echt super mooi! Een groene, bergachtige vlakte met heel veel tempels. Flora, fauna en tempels.. wat wil je nog meer! Er loopt ook nog een rivier langs Old Bagan, waar ik ook nog even heen gelopen was om te bewonderen. Alles best wel ver uit elkaar, dus lopen was niet de allerbeste optie, maar het was niet vervelend. Andere manieren om Old Bagan te bezichtigen: fiets, elektrische fiets (wat meer op een elektrische brommer lijkt, heel gek ding), motor, tourbus of een kar getrokken door een paard (en uiteraard met ruiter). Ik liep wat en werd ingehaald door zo'n paardenkar. Vanaf de kar zwaaide en riep iemand naar me. Het was de Koreaanse jongen waar ik naast zat in de bus van Mandalay naar Bagan! Het was rond 16:00 en hij zat al de hele middag op de kar. Uiteraard mocht ik er bij komen zitten en bracht de ruiter ons naar nog één tempel. Deze tempel zat vol vleermuizen, en er was een smal, claustrofobisch, steil trappetje naar de tweede verdieping, waar uiteindelijk maar plek was voor 4 personen. Daarna was het bijna tijd om de zonsondergang vanaf een van de vele tempels te gaan bewonderen (dat is hier zo'n beetje elke avond traditie). De ruiter wist een goede, waar maar weinig toeristen kwamen. Bij die tempel aangekomen, moesten we weer een trappetje op (die overigens goed verborgen zat, dus je moest echt een kenner zijn om te weten dat je hier naar boven kon). Op het 'dak' van de tempel waren we de enige 2 personen (de ruiter bleef beneden, bij zijn paard en zijn kar). Gezeten en veel foto's van de zonsondergang gemaakt. Prachtig. Ondergaande zon, wat (palm)bomen en hier en daar een tempeltje aan de horizon. De ruiter bracht me naar een plek vanwaar pick-ups naar New Bagan reden en ik werd voor mijn hotel afgezet. Bij een ander restaurant een andere Myanmarese curry gegeten. Dit keer groenten in een kokos-jus met rijst. Vooraf kreeg ik een bakje pinda's en na het eten ook nog soort snoepjes van gedroogd fruit en suiker ('good for digestion!'). Blijkbaar krijg je hier bij elk restaurant wat extra dingen. Ook heerijke verse limoen sap en papaya sap.

25 november
Lekker wat uitslapen, want daar was ik wel weer es aan toe. Bij dit hotel zit er geen ontbijt bij (wat ik helemaaaal niet erg vind, zo'n "westers" ontbijt die je hier krijgt, daar hou ik toch helemaal niet van), dus zelf op zoek naar eten. Bij een restaurantje weer Myanmarees gegeten, weer zo lekker.
Terug naar het hotel om nog wat extra nachten te regelen. Daarna een fietsje huren (de mensen van het hotel zeiden dat ik best mocht afdingen, omdat het nu al laat was, 11:30). Dus voor nog geen €2 een fiets voor de dag. Een echte fiets dan, en niet zo'n nep elektrisch ding. Door New Bagan, Old Bagan en Nyaung U gefietst. Heuvelachtig, dus soms flink klimmen, maar andere momenten niet hoeven te trappen. Hier en daar stoppen om tempels te bezichtigen.
Maar, mijn eerste stop was het luchtballon kantoor. Je kan namelijk met zonsopgang in een luchtballon over Bagan vliegen. Tsja, dat kan ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Ik kon de volgende dag met een premium vlucht mee, of 2 dagen wachten en dan een standard vlucht. Keuze was snel gemaakt, gewoon die standaard vlucht. Ik moest 's middags na 17:00 terug komen om mijn betaling in 'hard cash' te maken (letterlijk quote: 'payment in hard cash only'). Het was mogelijk om euro, dollars en het lokale geld Kyat te mixen.
Wat rond fietsen, terug naar het hotel om mijn 'hard cash' op te halen en weer terug naar het kantoor. Het kantoortje was eigenlijk meer een balie in een superdeluxe hotel. Dit kwam goed uit, het hotel had wifi waar ik wel blij van werd, want kon gewoon 2 hotels regelen in een paar minuten. Een goedkoop hostel voor de laatste paar dagen in Myanmar (in de stad Yangon) en een guesthouse in Kalaw, mijn volgende bestemming na Bagan.
Mijn harde euro's hard op de balie geplaatst en het overige harde bedrag in harde kyat erbij. Ik had tijdens mijn fietstochtje die middag gezien dat er nog een hotel was met bijna dezelfde naam als de mijne (mijne: Mya Pyei Sone, andere: Pyei-Sone). Dus dat heb ik er nog even bij verteld. Dat was maar goed ook, want ze dachten dus dat ik in dat andere hotel verbleef. Dat zou niet zo mooi zijn, want je wordt 's ochtends opgehaald bij je hotel en naar de ballon-opstijg-plaats gebracht. Zouden ze toch gewoon de verkeerde persoon ophalen! Heb je dat harde cash helemaal voor niets betaald. Uiteindelijk opgelost en het zou helemaal goed komen... daar vertrouw ik dan maar op.
Weer terug in New Bagan, fiets terug brengen, 2 extra nachten betalen en naar het restaurant waar ik de vorige avond ook had gegeten. Ik kreeg nu pinda's en een chinese thee vooraf. Had een viscurry en bananen sapje besteld (nom nom!) en kreeg ook weer snoepjes achter af. Gelijk ook even informatie ingewonnen over een bus naar Kalaw.
Tijdens de busreis van Mandalay naar Bagan werd er een soort toespraak van een boeddhistische monnik afgespeeld (daar ga ik van uit, zo klonk het en er was een zin 'um mani padma uhm', wat ook in een Suske & Wiske voorkomt waar ook boeddhisten in voor komen... hihi). Deze man hoorde ik zijn toespraak ook al houden toen ik in New Bagan bij mijn eerste hotel aankwam, de hele dag dat ik in New Bagan was en ook 's avonds vanuit mijn andere hotel in New Bagan. De tweede dag had hij een andere toespraak, die ook de hele dag door ging. Het zijn ook steeds dezelfde zinnen en dezelfde stem. Waarschijnlijk, als je hier dichtbij zit en er écht naar gaat luisteren, je best wel in trance kan raken. Maargoed, dat gaat dus gewoon de hele dag door.

26 november
's Ochtends beetje hetzelfde als de vorige dag; uitslapen, ontbijten en fietsje huren. Meer (andere) pagoda's en tempels bekijken. Ik zag ergens een bord met dat ze bij een restaurant pannenkoeken hadden. Nu kreeg ik dus wel zin in pannenkoeken! Dus die heb ik besteld. Helaas, het was een net-op-het-randje-gare, slecht opgerolde, lichte in veel te veel olie gebakken stuk deeg. Gelukkig kreeg ik er wat honing bij, dat maakte het deeg-ding net even iets beter. Had het moeten weten; in het buitenland moet je altijd gewoon lokale gerechten eten en niks anders, want hun eigen gerechten kennen ze beter en zijn daarom ook veel beter en lekkerder.
Daarna op zoek naar een plekje dichtbij New Bagan om de zonsondergang te bewonderen. Ik kwam aan bij een tempel, een jongen kwam gelijk op me af en liet me de weg naar bovenop de tempel zien. Daarna bleef hij en een paar andere een beetje bij ons (er waren meer mensen met camera's in de aanslag voor de zonsondergang) hangen. Toen ik - en de andere ook - weer naar beneden gingen, kwamen ze achter ons aan. Of we hun werk wilden zien en vooral ook kopen (schilderijen). Nee, dat wil ik niet! Ik kom daar om te genieten van de omgeving, tempels, pagoda's en alle andere mooiheid, niet om die troep van mensen die met hun kraampjes overal rond de tempels staan te kopen. Erg jammer, want het haalt de sereniteit en authenticiteit (ofzo) van die tempels onderuit... maar aan de andere kant, er komen waarschijnlijk genoeg bussen vol toeristen die die troep wel willen kopen.
Praktisch naast mijn hotel was een italiaans restaurant. Daar gegeten, want ik had na het zien van hun menu wel zin in gnocchi gekregen. Het was een echte italiaanse kok, dus dat zou goed moeten zijn. Het was een kleine portie en er mocht wel iets meer kruiden in. Maar de eigenaar/kok was wel leuk. Hij kwam bij me staan en we raakte aan de praat. Nadat ik betaald had en weg wilde lopen, stond hij bij de uitgang. We praatte wat verder. Hij vroeg me of ik wat woorden vanuit het Engels in het Nederlands wilde vertalen, uiteraard tegen betaling. Nou, dat vond ik prima. Kreeg zijn kaartje en moest hem maar een e-mail sturen.

27 november
Vroeg op, want ik werd al om 05:20 opgehaald door Balloons over Bagan. Ik werd helemaal uitgezwaaid door de familie van het hotel. Met een oude legerbus langs meer hotels om mensen op te halen en daarna door naar de opstijgplaats. We kregen allemaal een heeele mooie blauwe pet met in geel "Balloons over Bagan" erop. Ook was er koffie en thee en genoeg koekjes. Onze groep werd in 2 groepen verdeeld, elke groep 16 mensen. Ik zat met één Duitse jongen en 14 bejaarde Spanjaarden. Onze namen werden door onze Engelse piloot van een lijst opgenoemd, de namen waren eerst in het Burmees vertaald en toen weer terug in het Engels en daarna dus door een Engelsman opgelezen, dat zorgde voor hele grappige, gekke namen.
Op een groot veld lagen een stuk of 5 ballonen. De ballonen werden eerst met grote ventilatoren opgeblazen (koude lucht), tot ze omhoog kwamen. Daarna klom onze piloot in het mandje en begon met een hele grote steekvlam warme lucht in de ballon te blazen. Toen de ballon bijna op wilde stijgen, mochten wij er in klimmen. Ik klom er natuurlijk als eerste in! Voornamelijk omdat ik hup zo over het mandje klom, terwijl al die bejaardjes hulp nodig hadden. Het mandje was onderverdeeld in 5 delen. 4 voor de mensen (4 in elk deel, 8 aan elke kant) en het middelste deel was voor de gasflessen en de piloot. Ik stond naast de piloot en - nog belangrijker - naast het vuurding! Lekker warm, want de ochtenden zijn hier zeer koud. Stond te rillen in mijn spijkerbroek en trui. Dus af en toe zo'n heerlijke warme lucht naast je, is dan niet verkeerd. Toen iedereen er eenmaal in zat, begon de piloot nog meer warme lucht in de ballon te blazen en stegen we uiteindelijk rustig en geleidelijk op. De zon was nu ook al opgekomen en het was dus zeeeer mooi. Een grote, groene vlakte met veel bomen en hoogstaande gras en overal waar je keek tempels, pagoda's en kloosters. Aan de rand van deze vlakte bergen. Ook stroomde er een lange, brede rivier door de vlakte.
De vlucht heeft ongeveer 1 uur geduurd en we hebben veel van de grotere en belangrijkere tempels en pagoda's gezien. Super, super mooi om over deze "stad" te vliegen en alles te zien. Vanaf de grond is het al super indrukwekkend, maar vanuit de lucht zie je pas echt hoe indrukwekkend en hoe groot het is. Van elk moment genoten.
Rond 08:30 weer afgezet bij het hotel, opgewacht door de familie. Even een dutje gedaan en rond 12:00 uitgecheckt. Ik mocht mijn backpack daar laten staan. Ben naar een tempel aan de rivier gelopen en heb daar heerlijk een tijdje in de schaduw op een bankje gezeten. Heel veel kinderen die daar rondlopen om postcards te verkopen. Heel zielig; want 1. die kids moeten gewoon op school zitten! en 2. ze zagen er totaal niet gezond uit en hadden veelal een loopneus. Maarja, daar kun je niets aan doen en uiteraard kost school natuurlijk ook wel weer veel geld dat ze waarschijnlijk niet hebben. Na een tijdje zitten, kwam er een Zweedse jongen naast me zitten. Hij vertelde dat hij al 7 maanden door Azië aan het liften was en dat hij voornamelijk sliep bij de locals thuis of in kloosters, super interessante verhalen.
Nog even bij een restaurant gezeten, drankje gedaan en even later ook een vroeg dinner besteld. Er kwam een soort optocht langs, 10 minuten nadat ik was gaan zitten. Had een goede plek en kon alles zien. Er reden auto's met kneiterharde muziek, veel dansende jongens en meisjes die liepen met schalen in hun hand. Veel jongens ook aan de drank. Er waren een paar grote dieren van papermachee gemaakt, die door groepjes jongens over hun hoofden werden gedragen (de bovenkant van een paard bijvoorbeeld, en dan de benen van de jongens er onder uit stekend als de benen van het paard). Blijkbaar was er een soort festival bij de lokale school. Om half 5 terug bij het hotel, me nog even omgekleed want 's avonds is het koud en in de bus is het meestal helemaal een ijskast. Ik werd naar het busstation gebracht en nam de bus naar Kalaw. Tijdens het ritje van mijn hotel naar de busstation werd ik ook nog eens getrakteerd op een hele mooie zonsondergang. Deze bus was denk ik iets luxer, want de stoelen stonden niet zo krap op elkaar en dus was er genoeg ruimte om mijn lange Europese stelten kwijt te kunnen. De bus maakte 's avonds één stop, toen ik uit de bus stapte was het buiten gewoon warmer dan in de bus! Daarna werd er een film met Jackie Chan afgespeeld, met Engelse ondertiteling.

28 november
Rond 01:00 's nachts kwamen we in Kalaw aan. Ik werd iets buiten Kalaw afgezet en zou dus terug moeten lopen. Mijn hotel zat ook helemaal aan de andere kant van de stad. "Toevallig" liep er net een jongen over straat, hij was een gids en onderweg naar het busstation (toeval bestaat niet). Hij wist wel waar mijn hotel was en liep met me mee. Kalaw ligt in de bergen en er worden daarom ook veel bergwandelingen door de bergen gedaan vanuit hier. Er lopen dus genoeg gidsen rond. Hotelkamer bestond uit een bed en een tafel. Aan de andere kant van de gang waren twee badkamers. De badkamers waren best 'shitty' (er dreef nog een grote, bruine verassing in de wc) en vies. Over de volgende dagen kwam ik erachter dat de wc's niet optimaal waren en er altijd wel nog iets in bleef drijven. Ook de douche was lauw. Opzich geen probleem, ben inmiddels wel wat gewend! Mijn kamertje was echt prima, vergeleken met sommige andere kamers. Rond 03:00 sliep ik pas en heb daarna dus lekker uitgeslapen. Door Kalaw gelopen, het stadje is een beetje te vergelijken met Lutjebroek: net zo groot. Misschien Kalaw iets groter, omdat het in de omliggende bergen ook nog Kalaw is. Maar het centrum en de plek waar alles is, is ongeveer net zo groot als Lutjebroek. Van de ene naar de andere kant loop je in nog geen 20 minuten. Hier en daar wat informatie inwinnen over fietshuur, bussen naar de volgende bestemming en eventuele andere dagtripjes naar stadjes dichtbij Kalaw. Daarna nog even over de markt; snoep, nootjes en fruit inslaan.
Een bergje beklommen, waar boven op een tempel stond. Vandaar liep een asfalt weg weer naar beneden. Vanaf een bocht in die weg had ik een mooi uitzicht op de bergen voor me en de ondergaande zon. Ik had zelfs een lekkere zitplek. Helaas, er kwam een tourbus en even later een grote groep Amerikaanse toeristen. Ze gingen allemaal voor me staan, keken wel nog zo naar achter naar mij, maar aan de kant gaan, ho maar! Dus mijn rust en uitzicht compleet verpest. Ik keek nu naar 2 dikke achterwerken van bejaarde Amerikanen. Ik liep demonstratief om de groep heen, expres voor de foto's langs en ging voor de groep op de grond zitten.
's Avonds wilde ik bij een Nepali restaurant gaan eten, maar kwam uiteindelijk bij een familie restaurantje uit. Vanuit dat restaurant werden ook bergwandelingen geregeld. Ik raakte aan de praat met de eigenaar en hij vertelde me dat er de volgende dag een festival zou zijn bij een van de bergvolken en raadde mij zeker aan om één dag zo'n wandeling te maken en bij dat festival te kijken. Er was al één ander meisje die de trek zou maken. Het leek me wel grappig en misschien dat het festival wel leuk zou zijn, daarnaast was het niet zo heel duur. Dus de volgende dag moest ik 08:00 op de stoep staan. Het eten wat ik besteld had, smaakte een beetje raar en niet zo vers. Maar heb het toch opgegeten (voelen jullie 'm al aankomen?!). 's Nachts last van krampen in me buikje.

29 november
's Ochtends ontbijt bij het hotel, het rook er ontzettend naar pannenkoeken. En ja hoor! We hadden pannenkoeken met stukken fruit erin als ontbijt. Deze pannenkoeken waren wel échte pannenkoeken en niet die olie-achtige deegtroep van een paar dagen geleden. Jammie. Rond 08:00 was ik terug bij het restaurant en om 08:30 vertrokken we. We liepen een paar uur, eerst een stuk omhoog, toen naar beneden en toen weer steil omhoog. De bergen stonden vol met sinaasappelplantages en tussendoor hier en daar ook bananenbomen, papayabomen, ananas, gember, bamboe en avocado. Best interessant om te zien waar deze groenten en fruit vandaan komen. Er stonden verschillende maten van sinaasappelbomen (de kleinste boompjes werden door onze gids 'Cookie' heel schattig "baby orange" genoemd). We plukte de vruchten ook van de boom om te proeven. Er hingen oranje en groene sinaasappels aan de bomen, de oranje waren zoet en de groene waren nog wat zuur. Ik had een groene en die was niet zuur genoeg voor mijn smaak, maar wel erg lekker. Begon al meer last te krijgen van me buikje en eenmaal bij het bergvolk aangekomen, wilde ik eigenlijk alleen maar eerst naar de wc! Het "festival" van het volk, was niet heel speciaal. Ze droegen traditionele kleding, en zaten langs de kant van de weg op monnikken te wachten die in speciale meditatie-huisjes op de berg hun intrek zouden nemen en daar een paar weken zouden mediteren. Echter, we hadden de stoet monnikken gemist. Er waren veel hapjes en we werden uitgenodigd voor de lunch. Helaas, alleen kale rijst en een banaan voor mij, want ik wist niet helemaal zeker of het nou zo verstandig was gefrituurde snacks en spicey curries met varken te gaan eten. Er kwam een groepje jongens bij ons aan tafel zitten, we werden door hun ook meteen uitgenodigd om bij hun volk op bezoek te komen (zij kwamen van Pindaya, een uur rijden van Kalaw). Ze kregen daar namelijk nooit toeristen en de meeste mensen van hun stam hadden er ook nooit een gezien. Er waren een stuk of 1000 mensen op de berg naar het festival gekomen en er waren hele grote pannen en potten en stuk of wat grote manden met gestoomde rijst om iedereen van genoeg eten te voorzien. Niet normaal hoeveel eten er was.
Later zijn we naar een ander dorp gegaan. Onderweg kwamen we bij een huis langs, waar een feest werd gehouden. De volgende dag zouden twee mensen uit dat dorp trouwen. In die stam werden jongens en meisjes (van rond de 20 jaar) uitgehuwelijkt. We werden meteen binnen uitgenodigd en er werd ons van alles voorgeschoteld. Het beste was nog dat er in deze regio ook veel theeplantages waren en dat je twee soorten thee hebt: een om te drinken en een om te eten. Wij kregen de theeblaadjes die je kan eten voorgeschoteld. Er zat een hele sterke en ook wel pittige smaak aan. Best lekker. Ook wat chips, thee en koffie en een sinaasappel. Maar de meeste dingen heb ik afgeslagen of gewoon heel weinig van gegeten. Buikje begon al meer pijn te doen. Later kwamen we bij een vrouwtje uit, die verkocht (relatief dure) blikjes cola. Dus daar maar een paar van genomen en nog maar een paar keer naar de wc....
We liepen ook nog langs grote rijstvelden. Er waren veel mensen bezig met verschillende fases van de oogst. De stengels worden gekapt, dan worden ze tegen een steen aangeslagen zodat de rijstkorrels eruit vallen en op een stapel komen. Daarna worden met matjes de lege en slechte korrels eruit gewapperd. Uiteraard werden we hier ook weer ergens in een huisje binnen uitgenodigd voor een bordje rijst, thee en een curry.
Rond 17:00 kwamen we weer in Kalaw aan. Ik liep meteen door om wat wit brood en cola in te slaan en ging terug naar het hotel. Helaas, het witte brood was heel zoet en een beetje olie-achtig, dus niet echt wat ik wilde hebben. Sowieso, het meeste brood hier is heel zoet. Wel op tijd weer terug, want buikje begon al erger te worden en meer pijn te doen. Beetje vervelend ook dat ik geen eigen wc had, maarja..

30 november
Vrij weinig gedaan. De hele dag op bed gelegen, rustig aan gedaan. Gelukkig had ik nog wat van het eten dat ik een paar dagen geleden op de markt had gehaald. De hele dag nootjes, fruit en cola gehad. Wat gelezen, muziek geluisterd en gewoon rustig aan gedaan. 's Middags er even op uit om een nieuwe fles cola te halen.

1 december
Voelde me wel al wat beter en ben 's ochtends naar het ontbijt gegaan voor wat pannenkoeken. Heb daarna weer geslapen. De pannenkoeken zijn in me buik gebleven. Rond lunchtijd heb ik daarom een volgende stap gezet: een echte maaltijd. Wat rijst en groenten en kip bij een restaurant die ik wel vertrouwde. Kreeg er ook stukjes heerlijk, verse, sappige watermeloen extra bij. Dit voedsel (en vooral mijn buikje) heeft zich ook goed gedragen. Stukje door Kalaw gelopen, ging even kijken bij het station en daarna nog even navraag gedaan over een bus (meer een pick-up) naar Shwenyaung voor de volgende ochtend. Vanaf Shwenyaung wil ik dan gelijk door met een andere pick-up naar Nyaung Shwe. Nyaung Shwe is de basis voor verblijf aan het Inle Meer.