Week 1 & 2

Vrijdag nog afscheid nemen van me Nepalese kids. We hebben ze nog een hepatitis B vaccinatie gegeven, ik heb de koelkast heel ceremonieel uitgepakt en die hebben we geinstalleerd. Aan het eind van de dag werd ik meegenomen naar de grote (slaap)kamer. Alle kinderen kwamen omstebeurt naar me toe en zeiden 'namaste' en gaven me een tika (rode streep op me voorhoofd). Na alle kids en Amaa was me gezicht helemaal rood! Ik kreeg ook nog een witte sjaal om me nek. Daarna was het tijd voor een groepsfoto. Terug naar huis gelopen, veel omgekeken en zwaaien.
Thuis aangekomen inpakken en de volgende dag al vroeg op. Afscheid nemen van me nepalese familie en werd toen naar het vliegveld gebracht.

dag 57
De vlucht naar India verliep soepel, film gekeken maar niet af kunnen kijken. De vlucht landde eerder dan gepland. Op het vliegveld nog keer door beveiliging en andere dingen (visum check etc.), me tas van de band gehaald en naar de uitgang gelopen. Daar liep ik recht op mijn chauffeur af (hij had een bordje met mijn naam erop). Hij wilde me tas overnemen, maar de tape die eromheen zat was wat los gaan zitten en zat om de wieltjes heen. Dus toen droeg hij mijn tas maar op zijn schouder! Naar de auto gelopen en na 6 uur kwamen we eindelijk aan in Jaipur! Onderweg veel muziek geluisterd en uit het raam gekeken, ook wat geslapen. De omgeving deed me ontzettend denken aan Nepal.
Het vrijwilligersappartement is heel groot. Het ligt in Ambabari, een buitenwijk van Jaipur, en zo te zien een behoorlijk rijke buurt. Het heeft zelfs een kamer buiten het huis waar nog 6 bedden staan (en waar ik slaap). Ik kreeg een (weliswaar wat gehaaste) rondleiding door het huis. Er verbleven zo'n 15-20 meiden in het huis, maar de meeste waren het weekend weg naar Agra (de Taj Mahal bezoeken). Sliep die nacht ook in me eentje in de kamer. Er waren nog 2 meiden die dag gearriveerd, een Duitse die 1 week zou blijven en een Britse die iets langer zou blijven (5 weken). Met hun gegeten, het eten in huis is super lekker! We krijgen elke dag (als we thuis zijn) lunch en avondeten, voor ontbijt moeten we zelf zorgen. Er staan 2 koelkasten en een voorraadkast voor ons in de eetkamer, waar we onze etenswaren in kunnen doen. Tot laat in de avond met de paar meiden in het huis gezeten en toen lekker slapen.

dag 58
Met de 2 meiden (Claudia de Duitse en Annabel de Brit) naar de supermarkt om ontbijt te kopen. Ook moesten we traditionele kleding kopen (een kurta) voor ons werk. Heel veel aangestaard en de eerste foto's van ons gemaakt. Daarna wilde we een simcard regelen. Uiteindelijk aangekomen bij een shop die het verkocht, maar de man zat de hele tijd aan de telefooon en was maar half met ons bezig. Natuurlijk kwmen er van alle kanten Indiaase mannen om ons heen, kijken wat we deden. Annabel had geen pasfotos, dus op zoek naar een andere shop. En ik had me paspoort niet mee, dus die moesten we ook halen. Bij de fotoshop: De batterij van de camera van deze meneer was niet opgeladen. Uiteindelijk heeft hij er een andere meneer bijgehaald die voor ons een foto kon maken. Zou 2 uur duren om te ontwikkelen! Ze betaalde en kreeg een bonnetje. Mijn paspoort opgehaald en toen we na 2 uur terug kwamen, vroegen de mannen weer om geld. Gelukkig had ze het bonnetje! Toen terug naar de simcardshop. Annabel kreeg d'r simcard, maar mijn pasfotos (nederlandse) bleken niet goed!!! Terug naar huis zonder simcard. Ondertussen zijn we al minstens 4 keer op de foto genomen (waarvan ik het opgemerkt heb). 's avonds kwamen alle meiden terug van hun trip naar Agra, opeens het hele huis vol meiden!

dag 59
Vandaag me eerste werkdag. Ik moest 's middags tussen 3 en 6 werken, dus had de ochtend vrij. Annabel had ook 's ochtends vrij en we besloten naar City Palace en Jaipur old city te gaan, en voor mij een simcard regelen. In de stad werden we aangestaard en zelfs gevolgd door een man. Hij lachtte naar ons als wij (boos) achterom naar hem keken. Zelfs toen we bleven staan en hem compleet negeerde begreep hij nog niet dat hij irritant was. Uiteindelijk riep Annabel heel boos tegen hem dat 'ie op moest rotten, toen begreep 'ie het wel. Erg vieze stad, veel troep aan kant van de straat. Heel veel koeien op de weg. HEEL veel mensen, eigenlijk alleen maar mannen. Winkel voor simkaart gevonden, deze accepteerde mijn nederlandse pasfoto zonder problemen. Rond 1 uur weer terug bij het huis, want dat was tijd dat we lunch krijgen! Weer erg lekker. Wel zelfde ongeveer als in Nepal: rijst, curry, groenten en iets van brood (roti of andere keer pannekoek of ander soort brood).
Me kurta aangetrokken, er werd me ook geadviseerd iets om me haar te dragen (i.v.m. luizen). Toen met 2 andere meiden de auto in gestapt. We worden elke dag naar weeshuis gebracht en weer opgehaald door een chauffeur met auto of een autorickshaw. Het is ongeveer 20 minuten rijden door een drukke stad. Overal mensen, toeterende auto's en motors. Mannen die langs de weg plassen, mannen die waar langs de weg verkopen of mannen die gewoon lopen. Vrijwel geen vrouwen.
Eenmaal aangekomen bij het weeshuis was het wel even slikken. Het zijn ongeveer 30 kinderen tussen 1 en 6 jaar oud. Ze hebben 2 kamers waar ze kunnen 'spelen', er is speelgoed maar dat wordt in een kast gestopt achter slot en grendel, als de kinderen ermee spelen wordt het vies of gaat het misschien stuk! Er is geen toilet, de kinderen moeten hun behoefte maar gewoon op de vloer doen. Er werken een stuk of 5 Indiaase vrouwen, hun taakbeschrijving is: thee drinken, met elkaar praten, zitten en de kinderen slaan (met de hand, met een stok, met een bezemsteel, met wat dan ook), als ze al met de kinderen spelen is het misschien voor 2 minuten (op een hele dag). Als de kinderen naar een andere kamer moeten, omdat de ene kamer schoongemaakt moet worden, worden ze niet echt lief opgetild, maar gewoon bij de kraag van hun shirt naar de andere kamer gesleept (broeken doen ze niet aan, helft van de kids loopt rond zonder broek). Veel gehandicapte kinderen of kinderen die blind zijn en dus niet kunnen lopen worden zo behandeld, maar ook de kinderen waar niets mee is. Als ze iets te sloom is, pak rammel en nar de andere kamer gesleept. Het liefst willen ze dat de kinderen zo stil mogelijk zijn en netjes op een paar matjes blijven zitten. Zijn ze iets te luid of komen ze van de matten af, worden ze hardhandig teruggezet of de mond gesnoerd. De andere meiden vertelde me dat ze eens per 6 maanden worden gewassen en eens per 6 maanden naar buiten mogen. Er is wel speelgoed, maar dat zit achter slot en grendel en wordt alleen uit de kast gehaald als er bezoek komt (een dokter of potentiele adoptieouders). Vandaag hadden de kinderen een vijftal rammelaars die ze met zijn alle in een veel te kleine kamer moesten delen. Alle is van hard steen gemaakt, er is vrijwel geen decoratie. Er zijn ongeveer kleine 7 bedden die ze moeten delen. Erg blij met me kurta (ook al vind ik het een beperking van persoonlijke vrijheid), want na een dag al vol met poep, plas en kots.
Een ontzettend shock allemaal!

dag 60
's ochtends niet veel gedaan en 's middags naar weeshuis. Er was een iets betere sfeer, de vrouwen sloegen de kinderen iets minder. Er was vandaag geen speelgoed.
Thuis bij appartement hoorde we over het 'travel & work' programma dat ze bij de organisatie hebben. Het houdt in dat ze bijna elk weekend een uitstapje organiseren. Ze zouden dit aankomende weekend naar 5 verschillende plaatsen gaan en een kameelsafari doen en slapen in de woestijn. Klonk erg leuk! Het koste 400 dollar (300 euro), maar we zouden wel in hele luxe hotels slapen en een chauffeur. Schrok wel van de prijs! Maar ik denk niet dat ik alleen had willen reizen hier en alle steden die ik wilde zien zaten bij deze trip in en ze zijn best ver van Jaipur (sommige rond 6 uur met de trein). Annabel besloot om ook mee te gaan. We zouden alleen met deze trip meegaan, en Agra zelf regelen (want sowieso dat het goedkoper kan).

dag 61
's ochtends met Annabel naar de 'monkey temple', een tempel in de bergen. Was ontzettend mooi. Heel veel apen, maarja, daar krijgt de tempel ook zijn naam van. Toen naar de 'mainroad' om een ATM te zoeken. Had nog 40 dollar uit Nepal over, wat ik bij de supermarkt had kunnen wisselen, maar ik moest het weekend ook nog vooraf cash betalen en geld hebben voor rest van het verblijf. Natuurlijk werkte geen enkele ATM. 's middags weer naar weeshuis, ging weer iets beter. Had een ballon mee, daar waren ze erg gek op. 's avonds treintickets naar Agra regelen (wat een gedoe en wat een rare tijden! Alleen 's ochtends vroeg of 's avonds laat!). Een ATM in buurt van het huis gevonden die het gelukkig wel deed!

dag 62
Vandaag zou een grote dag zijn, de organisatie had speelgoed voor het weeshuis! De kinderen zouden dat vandaag krijgen. Eenmaal bij het weeshuis, werd het speelgoed op een tafel gelegd, de kids mochten er niet aanzitten. Daarna werd het in de kast gelegd, kast op slot en hebben we er niet mee gespeeld. Het plan was namelijk om een paar kinderen omstebeurt met speelgoed te laten spelen. Heel veel rondjes met paar kinderen gelopen. Ze zitten namelijk de hele dag maar beetje, dus dat was wel goed voor ze.
's avonds nog heel tijdje met Claudia gezeten aan tafel. Morgenvroeg zou ze weer vertrekken.

dag 63
Afscheid genomen van Claudia. Beetje lezen en naar de supermarkt om meer ontbijt te halen (me melk was bijna op! en me cornflakes helemaal op). Ook een kom gekocht voor me cornflakes, want de kommetjes in het huis zijn zooooo klein. Je moet 3-4 keer opnieuw 'inscheppen' voor je genoeg cornflakes heb gehad. Fijne dag gehad in weeshuis, goede sfeer. Er werden maar liefst 4 kinderen geadopteerd! Ik was zo blij voor ze, weg uit die hel!
's avonds met een paar meiden een film gekeken (we hebben een TV met DVDspeler in het huis) en me tas voor het weekend gepakt.
Vandaag was er een jongen gearriveerd, de Taiwanese Ian.

dag 64
Vandaag vertrekken naar Pushkar! Met 10 mensen in een bus en nog 3 andere in een auto achter ons aan. Met een grote groep dus. Eenmaal in Pushkar arriveerde we in een paleis (ons hotel), althans van de buitenkant was het een paleisje. De kamers waren beetje middlerange. De wc trok niet goed door en de douche was koud. Er was wel een tv (waar we 's avonds een bollywood film op hebben gekeken). Toen naar de stad. Pushkar was heel anders dan ik verwachte, in de Lonely Planet stond dat er veel tempels zouden zijn, maar eenmaal in de stad aangekomen (waar we free time in the market hadden) was het super toeristisch! Alleen maar winkeltjes met troep! Vreselijk. Lunch met Ian en Annabel en toen rondgelopen in de stad. We kwamen aan de rand van de stad en daar begon de woestijn, veel kamelen. Je kon kameelsafaris regelen en op een kameel rijden. Natuurlijk toen ze toeristen zagen kwamen ze als vliegen op ons af. Nog meer gestaar en fotos van ons genomen. Er was ook een meer in het midden van de stad. Daar zijn we heen gelopen en hebben we om heen gelopen. We hadden onze schoenen nog aan, toen kwam er een man woedend op ons af, we mochten niet met onze schoenen dichtbij het meer komen! oeps. Later met de bus naar een berg/heuvel net buiten de stad gereden. Bovenop was een tempel waar we heen mochten lopen en bekijken. De helft van de groep had het halverwege al opgegeven, maar ik ben uiteraard tot de top geklommen (de trap was niet erg solide, glad en soms super hoge treden). Het uitzicht vanaf de top was 'amazing'! De tempel zelf stelde weinig voor. Daarna afdalen (nog steeds glad, dus paar keer bijna op me snoet gegaan) en nog meer vrije tijd in de markt. Gelukkig was het etenstijd en zijn we op zoek gegaan naar een etenstentje. Pasta besteld, sommige stukken waren niet helemaal gaar en er zat veelste veel kaas op. Terug naar hotel, filmpje kijken en slapen.

dag 65
Ontbijt bij het hotel. Ik mocht niet eens me eigen plaats kiezen, ik werd ergens neergezet en er werd eten voor me gepakt. Sommige luste de Indiaase snack niet die we kregen (samosa). Ze mochten het niet eens aan iemand anders geven, de ober pakte het af en bracht het naar de keuken. Vandaag zouden we de hele dag in de bus zitten (7 uur rijden naar Jaisalmer), dus ik wilde me joggingsbroek lekker aandoen. Maar besloot eerst me reep op te eten, maar goed ook want een man van hotel kwam - zonder eerst te kloppen - gewoon binnen lopen! Hij wilde weten waar mijn kamergenootje was, ik zei beneden en hij ging weer (heel vaag).
We hadden lunch in Jodhpur, bij een best luxe resort. Eten was lekker.
Hele rit heb ik aan de kids in Nepal gedacht, me fotos bekeken en wat naar buiten gestaard.
Uiteindelijk kwamen we pas 21.00 uur aan in Jaisalmer. Het hotel stond blauw van de rook, was wierrook. Rook niet zo erg sterk, maar meneer van hotel zei dat het goed was tegen muggen en voor je ademhaling. Op het dak was een restaurant, dus daar een biertje gedronken en even lekker zitten na zo'n lange reis.

dag 66
Om half 5 al uit bed, we gingen de zonsopgang bekijken. De chauffeur van de bus was een beetje te laat, had zich verslapen. Bij de plek (aan het water) aangekomen en gewacht op de zon. Voor sommige duurde het te lang, die gingen alweer terug naar de bus. In het water waren enorm veel vissen, bleken meervallen te zijn. Later zag ik 2 mannen de vissen voeren, alle vissen zwommen over elkaar heen en door elkaar heen om bij het voer te komen. Uiteindelijk kwam de zon! Het was zoooo mooi en zeker de moeite waard. Daarna een markt (toeristische troep) en een fort bezocht. Fort was erg mooi van de buitenkant, erg imposant. Van binnen minder leuk, veel toeristische winkels met irritante verkopers die je naar binnen proberen te lokken. Nog een keer op de foto, deze keer van heel dichtbij. Stak me tong naar de mannen uit, ze gaven commentaar en ik deed ze na in een raar stemmetje en liep weg. Hebben ze nog nooit blanke mensen gezien hier?! Beetje mee aan, gestaar en gefotografeer. Anyway, toen terug naar de bus en naar 'basecamp' gereden, vanwaar we de kameelsafari zouden doen. Wat thee gedronken en op een kameel geklommen. Ik zat alleen, de 'driver' liep voor de kameel. Ergens gestopt om de zonsondergang te zien. De zon stond nog best hoog, dus draaide me om, dat duurde nog wel even. Toen ik na 15 minuten weer keek was de zon helemaal verdwenen!! Zo snel. Terug naar basecamp voor diner, dans en een vuurvreter. Toen een kar opgeklommen en door kameel naar plek in de woestijn gebracht. Daar hebben ze de bedden neergezet, wat dekens erop en konden we in de woestijn in de openlucht slapen! 's nachts paar keer wakker geworden, erg koude, harde wind.

dag 67
Vroeg eruit, ontbijt bij basecamp en naar de volgende bestemming: Jodhpur.
Lunch bij een vreselijk duur resort (flesje water koste 80 rupees, normaal is dat 15-20). Maar het was wel erg lekker! Ik had 2 porties garlic naan (plat knoflookbrood), maar hoefde maar voor 1 portie te betalen.
Na een tijdje rijden, keerde we om. De auto had pech! Blijkbaar was er verkeerde brandstof gebruikt. Er stonden een stuk of 10 mannen om de auto heen, te kijken verder deden ze natuurlijk niets. Onze bus stond aan de andere kant van de weg, deur stond open en opeens zag ik een oude man gewoon in de deuropening staan beetje te bellen! We deden de deur maar dicht en alle gordijntjes ook, want ondertussen waren er meer mannen om onze bus komen staan...
We moesten de auto slepen, met een ijzerdraadje (leek het), stuk of 4 keer was de auto losgeraakt.
Uiteindelijk bij het hotel aangekomen, erg mooi! Leek gewoon of we niet in India waren. Weer naar een markt (deze keer alleen maar schoenen- en stoffenwinkels). Een paar kraampjes met illegale dvds. 6 films op 1 dvd! Dus een paar gekocht. Bij het hotel buffet gehad (met overheerlijke paneer (kaas) en kip)

dag 68
Ontbijt bij hotel, was heerlijk. Daarna met Ian een rondje om het hotel gelopen, we bevonden ons meteen weer in India; met de troep en de koeien. Tijdje bij het zwembad gelegen en toen naar een fort. Dit fort was mooi! We hadden ook een audiotour, wat het nog leuker maakte. Toen rond half 3 weer richting Jaipur, pas half 10 thuis. Eten en slapen.

dag 69
Vroeg uit bed, want deze week moest ik de ochtenden werken. Heel anders, de kinderen kregen wat koud water over zich heen, werden afgedroogd en kleren aangetrokken. Toen kregen ze ontbijt (een handje van iets onidentificeerbaars) en toen naar een andere kamer verhuisd om te 'spelen'. Er waren weer 7 kinderen weg, de meest gehandicapte kinderen waren overgeplaatst naar een special school (ook goed nieuws, krijgen ze hopelijk meer stimulatie en zorg dan hier).
's middags naar de supermarkt om nieuw ontbijt te halen. Was weer met Ian. Ze zeggen dat als je met een jongen/man bent, dat je dan minder aangestaard wordt. Niet heel veel van gemerkt, misschien een klein beetje minder.

dag 70
's ochtends werken, viel wel mee. Een vrouw is zo gemeen tegen de kinderen en ik zag haar ook een kind slaan dat huilde en troost zocht. Ik begrijp nog steeds niet veel van het weeshuis, de regels en de 'gevangenisbewakers' (zoals ik de vrouwen maar noem), maar kom er (hopelijk) nog wel achter!


Ookal is India vies, wordt je aangestaard en constant op de foto genomen (als ik voor elke foto een rupee kreeg was ik nu rijk), is het warm (rond 37C) en was het weeshuis een grote shock heb ik het erg naar me zin. Dit weekend staat er een tijgersafari op de agenda! Die ga ik alleen met Annabel regelen, want met de organisatie zou het 90 dollar kosten. De trein is 50 rupees, de safari 600 en hotel misschien 700. Dan nog eten, zou alles bij elkaar ongeveer 20-30 euro maken. Ook hebben we voor volgend weekend afgesproken naar Agra te gaan (ook zelf regelen).