week 3 & 4

dag 70 (vervolg)
's avonds met de groep naar Pizza Hut geweest, een super klein (maar wel lekkere) pizza gegeten en daarna naar een cocktailbar gegaan. Het was 2 for 1. Bleek later dat het 2 dezelfde cocktails moesten zijn, besteld door dezelfde persoon. Dat was niet helemaal duidelijk aangegeven. Dus we hadden daar nog een half uur lang discussie over. Uiteindelijk hadden ze 2 drankjes van onze rekening gehaald.

dag 71
Vandaag ging de groep (met de organisatie, "work & travel" programma) naar Ranthambhore National Park voor een tijgersafari. Annabel en ik hadden besloten onze safari zelf te regelen, want met de organisatie zou het 100 dollar kosten, en het kan zoveel goedkoper. We hadden onze treintickets al geregeld, maar het bleek dat we de safari ook van tevoren hadden moeten regelen. Er mogen maar een bepaald aantal voertuigen per dag het park in en heel veel plaatsen waren al uitverkocht. Gelukkig nog 2 (de laatste) plaatsen kunnen vinden in een 'canter' (een soort bus zonder plafond, bestemd voor ongeveer 20 personen). Aan het eind van de middag met de trein. Eenmaal aangekomen bij Jaipur station was het wel even slikken: wat een enorme stank! We hadden allebei het gevoel dat we bijna over ons nek moesten. Het station is erg vies en met de hitte gaat het natuurlijk alleen nog maar meer stinken. Trein stond er al 10 minuten van tevoren. We hadden een plaats in 'sleepers class' (ook al zouden we niet slapen). We zaten in een coupe met een Indiaas stel en wat Indiaase mannen. Ze stelden een paar vragen en wat gestaar, maar over het algemeen werden we met rust gelaten. Binnen 2 uur waren we in Ranthambhore, waar we werden opgehaald door mensen van het hotel. Het was al rond etenstijd, dus buffet bij het hotel gegeten en toen slapen. De volgende dag zou de wekker al om 5 uur gaan.

dag 72
Vroeg eruit. We stonden in de hal van de receptie. Annabel ging op een bankje zitten en er kwam meteeen een Indiase vrouw naast haar zitten. Haar man maakte een foto van haar en Annabel. Daarna wilde de vrouw mij erbij hebben, ze trok letterlijk aan me! Maar ik wringde me los en liep naar buiten, geen zin in, zeker niet zo vroeg in de morgen! De canter kwam ons voor ons hotel ophalen (dat had de vriendelijke man van het hotel voor ons geregeld, hij had ons ook een luxere kamer gegeven voor een goedkopere prijs... omdat hij ons heel aardig vond). We hadden plaatsen helemaal voorin. Eenmaal aangekomen bij de ingang van het park kwam er een man op het smalle soort van bankje voorin de canter zitten, om een foto te maken van 'iedereen' in de canter. Hij maakte alleen foto's van ons. Ik screeuwde "rupees! Or delete the photo" naar hem, hij maakte nog een foto en ging weer naar zijn plek. Ik werd behoorlijk pissig, ik ben geen beest uit de dierentuin, mijn huid is een beetje lichter, niets speciaals aan! Een jongen in de canter die voorin zat was het helemaal met me eens en voelde zich schuldig over het gedrag van die man.
Tijdje rondgereden, maar helaas geen tijgers gezien!! Wel wat rendieren, uil, slang, schildpad, (te veel) pauwen, andere vogels en nog wat beestjes. Er was een moment dat de vrouw achter mij "tiger tiger!" begon te schreeuwen en te wijzen. Het leek inderdaad op een tijger (het had dezelfde kleur), maar het waren helaas de billen van een rendier!
's Middags met een jeep naar Ranthambhore fort gereden, erg mooi. We kwamen een paar mensen van de groep tegen ('s ochtends ook, toen reden er een paar in een jeep langs ons). Daarna weer naar het treinstation. Deze keer in 'second sitting' klas. Ontzettend druk en warm! Ik zat bij het raam, maar er kwam alleen maar warme lucht naar binnen en de leuning was super heet!

dag 73
's Ochtends naar het busstation om tickets te kopen voor het volgende weekend. Dan hadden Annabel en ik besloten om naar Agra (om de Taj Mahal te zien) gaan. We hadden al de heenreis met de trein geboekt, maar de terugreis moest met bus want de trein zou zondag 6 uur 's ochtends vertrekken of pas heel laat in de avond.
's middags naar het weeshuis. We waren met z'n vieren (ik was met een Amerikaanse en twee Britten). We waren het laatste 1,5 uur in de 'TV-kamer' (een kamer waar de TV staat). De TV was aangezet en de deur dichtgedaan. Toen er uiteindelijk een kind (op de grond) had gepoept, wilde we een van de vrouwen halen om dat op te ruimen. Wat bleek: ze hadden de deur op slot gedaan van de buitenkant! We konden er niet uit. We hebben ongeveer 10 minuten heel hard (samen met alle kids) lopen schreeuwen en herrie gemaakt tot er uiteindelijk iemand kwam. We zeiden dat ze ons niet meer moesten opsluiten. Super gevaarlijk, wat als een kind een of andere aanval krijgt of zich bezeerd, of als de TV in de brand gaat! Later bleek dat ze de deur weer op slot hadden gedaan! Toen we weer - heel serieus - zeiden dat ze het niet moesten toen, rolde een van de vrouwen haar ogen en lachten ze ons gewoon uit.
's avonds een beetje emotioneel. Waarschijnlijk ook omdat de twee Britten vandaag voor het eerst waren en ze ook wel opgemerkt hadden dat het niet helemaal geweldig conditie was in het weeshuis. Om dat van hun te horen deed me toch wel weer erg denken aan mijn indrukken en omdat ik wist dat het nog veel erger kon (de vrouwen waren opzich wel aardig tegen de kids vandaag namelijk). 's Avonds gekaart en wat gerelaxt.

dag 74
Met Annabel en Lian (Amerikaanse meisje van weeshuis) naar een tempel complex geweest. Deze was helemaal uit marmer gemaakt. Zo mooi! Super mooie details en hele rustige sfeer. Daarna naar een Ganesh Tempel (God met olifant hoofd, God van de reizigers). We moesten een trap op om hier te komen. We zagen een priest 'aan het werk' en mensen bidden. De priest had een telefoon met een super schattige (ietwat kinderachtige) ringtoon. Terug naar benden, trap was ontzettend steil en oneven treden. Ik verstuikte me enkel! Dat deed super pijn! Er liep een man (rond 65) achter ons, hij kwam naar me toe. Zei dat ik me schoen uit moest doen en begon me voet te maseren en te bewegen. Het voelde best goed en de pijn ging iets weg (hij was geen dokter, maar hij zal dit vast vaker gezien hebben en geweten hebben wat hij moest doen). Daarna hielp hij Lian om de trap af te lopen. Hele aardige, lieve oude man. We moesten een autorickshaw (taxi) terug vinden, natuurlijk geen een te bekennen! En ik wilde niet ergens achterblijven, want het was niet bepaald een geweldige buurt. Dus strompelde een beetje achter de andere twee aan. 's Middags niet naar het weeshuis geweest, deed ontzettend pijn en ik kon amper lopen. Film gekeken en op bed gelegen.

dag 75
Vandaag ook thuis gebleven. Wat gelezen, geslapen en 's avonds een film gekeken. Van de Franse jongen in het huis een verbandje en wat Arnica zalf (ik was me eigen Arnica zalf kwijt!) gekregen. Dat was wel fijn. Kreeg van meerdere personen ijskoude dingen om op me enkel te leggen.

dag 76
Nog een dag thuisgebleven. 's avonds naar een Hanuman tempel (God met aaphoofd) geweest met wat meiden. Zij gaan hier vaker heen, vanwege de aardige familie die de tempel onderhoud. Annabel had 's middags chocolade koekjes mee voor mijn enkeltje.

dag 77
Naar het weeshuis gegaan. Me enkel nog steeds pijn, maar geen zin meer om de hele dag binnen te blijven. Was maar goed ook, want de Franse jongen ging vandaag een Magic Show doen in het weeshuis. De show werd gehouden in de binnenplaats van het gebouw. Toen we 's avonds met de kinderen naar de binnenplaats liepen voelde het voor ons als bevrijd worden uit de gevangenis. Zo zal het voor de kids ook wel zeker gevoeld hebben. Sommige kinderen waren huilerig (maar misschien kwam dat door de spanning van wat er zou gebeuren). De show was geweldig! De kinderen hadden zoveel pret. Was erg mooi om te zien.

dag 78
5 uur me bed uit, want trein naar Agra ging om 6.15 al. We zaten deze keer in 'AC tier 2 class'. We zaten er met een best rijk gezinnetje. Met z'n zessen maar in een coupe. We hadden ieder een eigen bed. De reis duurde iets van 5 uur, dus heb nog wel even mijn ogen dicht gedaan.
's Middags wilde we 4 dingen doen: eerst moesten we een kaart kopen voor de Taj Mahal voor de volgende dag (tenminste, dat zei de Lonely Planet), naar Agra Fort en Baby Taj Mahal en uiteindelijk naar een Bazaar. We gingen met een cyclerickshaw (een fiets met 'zitbakje' erachter). Ze zouden ons de hele dag vervoeren van ene naar andere plaats. Eerst het kaartje, toen we daar aankwamen bleek dat we alleen een kaart van tevoren moesten kopen als we de Taj 's avonds wilden zien. Wij zouden zondagochtend heen gaan, dus konden een ticket zondagochtend gewoon daar bij Taj kopen. De driver wilde ons meenemen naar een winkel, want dan zou hij wat geld krijgen. We hadden genoeg tijd, dus OK dat wilde we wel. Het was een marmer shop. We waren er 15 minuten, de driver kreeg 100 rupees. Daarna gingen we naar nog 2 andere winkels. Hij wilde naar nog meer winkels, maar nu werd het wel laat en we wilde fort en baby taj nog zien! Eenmaal bij fort zei de driver dat de Baby Taj nog 10 km zou zijn en hij wilde er niet echt heen. Fort gezien (mooi) en daar gevraagd hoe ver baby taj zou zijn, de meneer zei dat het 2 km verder was. Dus we reden er toch geen (het was tenslotte de afspraak!). We hebben de baby taj gezien, maar vanaf een afstand er zat namelijk een rivier tussen. Om er met de rickshaw te komen zou 10 km zijn, of we konden of de brug lopen. Geen zin in, best arme en gevaarlijke achterbuurt. Keerde om en wilde naar de Bazaar. De rickshaw driver zei eerder al dat de bazaar niet goed was. Nu zei hij dat ie gesloten was. We wilde er toch heen. Na een tijdje fietsen zei hij dat er een 'strike' was en nog later zei hij dat er geen rickshaw bij de bazaar konden komen. En hij nam ons mee naar nog een winkel en wilde ons naar meer meenemen, maar we hadden er echt geen zin meer in en zeiden dat ie ons naar het hotel kon brengen. De driver was aan het vragen hoeveel geld hij kreeg en dat hij 4 kinderen had enzo. We waren op dit punt zo geirriteerd. Hij wilde ons eigenlijk nergens heen brengen, behalve de winkels om geld te krijgen. Bij een restaurant lekker gezeten, wat gedronken. 's Avonds naar een restaurant en daar 2 jongens van vrijwilligers huis ontmoet (zij waren met "work & travel" programma). We zaten bij een Zuid Indiaas restaurant, bestelde dosas en milkshakes, erg lekker gegeten.

dag 79
Vroeg eruit! Naar de poort van Taj Mahal gelopen, althans dat dachten we. Ik had de Lonely Planet verkeertesom gehouden! Dus we waren een beetje verdwaald. Uiteindelijk de poort gevonden. Een kleine 10 minuten in de rij gestaan (in de rij voor 'wealthy ladies', er was ook een rij voor 'indian ladies', 'indian men' en 'wealthy men'). We moesten door een metaaldetector en daarna werden onze tassen gecheckt. Mijn zakmes (oeps), Lakrisal, Mentos, zaklamp (Lonely Planet zei dat deze mee mocht) en me speelkaarten werden in beslag genomen. Ik kon ze in een kluisje doen, maar geen zin in. Zou ik weer achteraan de rij moeten sluiten. Ik zei dat ze het weg mochten gooien. Eenmaal binnen in de muren van het Taj Mahal complex meteen de jongens gezien. Met z'n vieren heel veel foto's genomen en vooral genoten van het aanzicht van het gebouw. Een hele tijd om het gebouw en in het gebouw gelopen en nog eventjes in de muren van de Taj gelegen. Daarna weggegaan voor ontbijt (we waren erg hongerig). Daarna naar het busstation en ongeveer 6 uur in de bus gezeten. Er was helaas geen airco in de bus en we zaten helemaal voorin. Dus elke keer wanneer de chauffeur toeterde, hoorde wij dat heel luid. Eenmaal thuis was ik de enige die in mijn kamer sliep, dus ik mocht naar een andere kamer (met 2 andere meiden al er in) verhuizen. 's Avonds nog een filmpje gekeken.

dag 80
's ochtends naar het weeshuis. Tijdens de lunch kwamen we op het idee om zelf 's avonds te gaan koken. We moesten allemaal een gerecht uit ons eigen land maken of gewoon iets lekkers. Ik koos voor aardappels met schil, rozemarijn, knoflook en zout! Ik ging met de 3 Britse meiden naar de supermarkt om onze ingredienten te kopen. 's Avonds met z'n alle koken was een geweldig gezellige ervaring. We hebben later ook nog een spel gespeeld. Alle meiden die een jurk hadden, hadden zich helemaal opgemaakt en jurkje aangedaan voor vanavond. Eigenlijk mogen we niet onze knieen en schouders laten zien, dus toen onze "bazen" 's avonds laat langs kwamen rendde ze allemaal naar boven om iets te pakken om hun schouders te bedekken.

dag 81
's ochtends weeshuis. Toen ik terug kwam, was er een nieuw (Duits) meisje gearriveerd, ze verbleef in onze kamer. Was erg moe, dus een middagslaapje gedaan en 's avonds bij de docente Engels van weeshuis gegeten. Ze woonde daar met haar man en 2 kids (meisje en jongen) in een best mooi en ruim huis. De kinderen waren heel blij dat wij er waren, de jongen liet al zijn orkondes zien en het meisje liet ons Saris passen. Het eten (wat we in een kwartier moesten opdrinken, want de rickshaw kwam al om 9 uur en na alle praat en passen van saris enzo was het kwart voor 9). De andere mensen van het vrijwilligershuis waren in een restaurant uit eten.

dag 82
Om half 5 wakker door veel rumoer in onze kamer. Twee meiden (de nieuwe Duitse en een Amerikaan die vandaag eigenlijk zou vertrekken naar Nepal) waren omstebeurt over hun nek aan het gaan. Dit heeft tot ongeveer half 8 geduurd en toen kwam eindelijk de man van de organisatie en die bracht de meiden naar het ziekenhuis. Ze waren er echt heel slecht aan toe! Toen hoorde ik dat 3 andere meiden uit een andere kamer ook de hele nacht wakker waren i.v.m. diarree en overgeven. We gingen met z'n 3en naar het weeshuis (i.p.v. 4en). Toen we daar vandaan kwamen bleek dat nog 2 meiden en 1 jongen naar medical centre waren. 4 van hen lagen aan het infuus werd ons verteld. 1 van de meiden was met mij uiteten bij de vrouw van het weeshuis en de rest was uiteten geweest in een restaurant. Dus we zijn er niet helemaal uit waar het nou aan kan liggen.
Vanavond was het plan om naar Udaipur te gaan met Lian en Annabel. Annabel ligt in het ziekenhuis en wordt waarschijnlijk vanavond weer thuis verwacht, Lian is wel zo goed als beter. Dus we wachten nog even af hoe het gaat met Annabel en anders ga ik alleen met Lian naar Udaipur.