week 3,5 - 5

Dag 27
Wij hadden trouwens de vorige dag geen water thuis, maar gelukkig waren we de hele dag toch weg. Vandaag kwam het water weer terug.
’s Ochtends aan me blog. We hadden eigenlijk les, maar dat leek me heel saai. Psycholoog en rechten. Hoorde later van klasgenoten dat het ook saai was en ze amper hun ogen konden open houden. ’s Middags moest ik weer bij Esme zitten, voor de tweede sessie met mijn eerste kindje voor mijn case study. Esme nam een IQ test af, bleek dat zijn aandacht heel erg schommelde – ook in een subtest zelf. Esme vertelde dat de school gesloten was, vanwege de watercrisis. De WC’s waren overvol (konden natuurlijk niet worden doorgespoeld) en dat zou een gezondheidsrisico zijn (cholera). We zouden de volgende dag nog wel les hebben, maar dat zou bij een klasgenoot thuis zijn. Ook hadden we plannen gemaakt met Ruan (die ons van het vliegveld had gehaald) om naar de township van Potchefstroom, Ikageng, te gaan. Esme wilde niet dat we gingen, want het zou te gevaarlijk zijn. Ze waren daar letterlijk aan het vechten om water. [Een week later Ruan gezien, hij verteld dat hij die zondag nog wel naar Ikageng was geweest, maar dat het er echt heel gevaarlijk was. Hij zag mensen dus echt vechten om water]
Daarna nog even zwemmen en met de Belgen naar de Beef Boys Restaurant voor spareribs! Later thuis stonden Mirte en ik bij de deur van de Belgen en we zagen iets ons appartement invliegen. Dat bleek een vleermuis te zijn! Die was rondjes door het appartement aan het vliegen (hij heeft alle kamers gezien, want alle deuren stonden open) en besloot toen op het gordijn te gaan zitten. Hij vloog nergens tegenaan, niet zoals een vogel zou doen. Hij vloog zelfs niet tegen het raam. De Belgen stonden gillend bij de deur! Toen het vleermuisje eenmaal stil zat op het gordijn ging ik dichterbij en kon ‘m heel goed zien. Die beesten zijn echt schattig! Hele harige hoofdjes met grote punt oren. Hij leek me ook een beetje te volgen. Toen heb ik een emmer en doos gepakt, ben op een stoel geklauterd en heb het beest gevangen. Op het balkon vrij gelaten. Hij kroop, zoals alleen vleermuizen dat kunnen, de emmer uit en vloog toen weg.

Dag 28
Les, Crisisinterventie. Vanwege de watercrisis dus bij klasgenote thuis. Zij had gelukkig wel een WC in huis die doorspoelde, dus dat viel weer mee. De docente vertelde eerst wat over de theorie en toen mocht de klas als therapie op haar oefenen. Zij was twee weken eerder getuige geweest van een kettingbotsing en zij had daar ter plekke geholpen. Er was iemand overleden, en dat had ze ook gezien. Ze begon uiteindelijk ook te huilen, het was best een intense sessie. Later vertelde ze dat ze ook een beetje van zichzelf geschrokken was, omdat ze niet wist dat het haar nog steeds zoveel deed. Toch ook mooi hoe iemand die zelf therapeut is en mensen helpt met crisisinterventie zelf ook nog gewoon een mens is met emoties. Natuurlijk klinkt dat heel logisch, maar daar staat denk ik niet iedereen bij stil. Ook omdat ze ons dingen moet leren en toch een soort machtspositie heeft?
’s Avonds kwamen de Belgen (de buren en nog een andere Belg die in een van de internationele studentenhuizen woont) eten (lekker aardappeltjes met rozemarijn uit de oven!) en daarna gingen we een filmpje kijken.

Dag 29
’s Ochtends werden we door een klasgenoot opgehaald. Ze reed ons naar de winkel. Ze moest zelf wat hebben en vroeg zich af of wij ook wat wilde hebben (aangezien zij een auto heeft en toch naar de winkel ging en wij nog steeds geen auto voor ons zelf hebben). Dus we konden wat zware boodschappen meenemen. Ook nog even een drankje gedaan.
’s Avonds gingen we naar een club, Bourbon Street. De club bestaat uit twee verdiepingen: boven is een “Sokkie”-zaal en de begane grond is gewoon dansvloer en bar. Sokkie is een Zuid-Afrikaanse dansstijl. De jongen vraagt een meisje en hij moet haar leiden. Het is een mix van allemaal stijldansen en wordt gedanst op Afrikaanse muziek (het klinkt als bij ons de Dries Roelvink, Gerard Joling en al dat soort slechte Nederlandstalige muziek). Grappig om te zien, maar niet mijn ding. De begane grond was veel leuker. Jongens liepen rond in korte broeken en de meeste hadden slippers of helemaal geen schoeisel aan. Zelf had ik ook een korte broek en slippers aan, maar dat was best lekker! Helaas was het wel erg koud toen we weer naar huis liepen…

Dag 30
We gingen samen met de Belgen naar een Lion’s Farm. We hadden het telefoonnummer gekregen van iemand in Potchefstroom die prive uitstapjes organiseert. Het was in een andere provincie (Vrystaat) en dus een tijdje rijden. Onderweg keek ik uit het raam en zag opeens twee giraffes! We reden ook nog over een zandweg met heuvels en gaten. Bij de Lion’s Farm hadden ze heel veel leeuwen, ook witte leeuwen. Ik had geen idee dat die ook bestaan! We moesten op een jeep klimmen en toen werden we door de ‘boerderij’ gereden. Ze hadden een groot stuk land (hek eromheen) met een stuk of 40 leeuwenjongen (jonger dan 3 jaar). Heel veel gezien. Ook hadden ze veel volwassen leeuwen en wat hyena’s. Ook nog een ander – kleiner – stukje land met welpjes en ook jonge tijgers! Uiteindelijk kwamen we bij een gebouw waar we leeuwenwelpjes mochten vasthouden en mochten voeden. Heel erg lief! Wel een keer gebeten (niet hard) en wat krassen op me benen omdat ze (net als hondjes) omhoog wilde springen.

Dag 31
Lekker uitslapen en les van Ruan. ’s Avonds nog meer lui.

Dag 32
’s Ochtends naar Tshepong. Er waren wat interessante mensen binnen gekomen in de psychiatrische afdeling. Ook een hele zielige: een man (van 50 ongeveer) die een steen tegen zijn hoofd had gekregen toen hij het gras aan het maaien was. Die steen was in de machine blijven steken en schoot toen tegen zijn gezicht. Zijn neus was plat en hij had een TBI (Traumatic Brain Injury), hij functioneerde nu op het niveau van een geestelijk gehandicapte persoon. Terwijl daarvoor er niks met hem aan de hand was. De meeste patienten werden doorverwezen naar Witrand Hospital, wat inhoudt dat ze best erge stoornissen hadden en betere hulp nodig hadden dan wat bij Tshepong beschikbaar is.
’s Middags weer les van Ruan. Hij stelde voor om naar het cafe op de campus te gaan. Hij legde voor 10 minuten wat uit, gaf ons een artikel en bestelde toen een biertje. De les was dus af en we konden gewoon lekker wat drinken en gezellig doen. Erg leuke les dus!

Dag 33
’s Ochtends weer naar Klerksdorp Hospital. We zagen wat kinderen en volwassenen die we al eerder gezien hadden: autistische jongen, depressieve vrouwen. Een van die depressieve vrouwen loog volgens Marlize tegen haar. Ze vertelde dat de vrouw (27) valium wilde hebben en dat ze heel manipulatief was. Marlize vermoedde dat ze waarschijnlijk drugs-verslaafde (dat was haar ex-vriend ook) en/of een borderline stoornis had. Daarna zagen we een meisje dat door haar vader en zijn vrienden sinds haar 5e seksueel misbruikt is (ze is nu 9). Deze wordt ook een case study! We zullen haar volgende week weer zien.
Daarna naar school voor les. De docente vertelde iets over de artikelen die ze had meegebracht en gaf ieder van ons een artikel. De volgende dag zouden we daar een presentatie’tje over moeten geven. En toen was de les af. Heel grappig hoe sommige lessen hier soms later beginnen en/of eerder af zijn dan op het programma staat. Mijn programma zegt van 08.00 tot 16.30 les, maar dat is nog nooit het geval geweest (gelukkig). Na de les nog even langs het F20 gebouw, gevraagd hoe het zat met de internet op mijn mobiel. Ik kon me namelijk wel verbinden, maar internet zelf deed het niet. Dat hadden ze verholpen en dus nu eindelijk na 5 weken internet die ik overal kan gebruiken en ook relatief snel is. Aangezien de computers in de bibliotheek nogal sloom zijn en daar hotmail meestal geblokkeerd is.
De Belgen opgehaald om naar de winkel te gaan. We hadden nu een auto en zij wilde graag veel boodschappen halen. Mirte en ik gingen even langs een autoverhuurder om wat informatie in te winnen over het huren van de auto om naar Kaapstad te rijden. Ze vertelden ons dat de eigenaar van de creditcard aanwezig moet zijn bij het aanvragen van de auto. Mirte heeft een creditcard van haar vader en hij is hier niet aanwezig. Dus dat gaat niet door! Er was in de buurt nog een andere autoverhuurder waar we het wilde proberen, maar die was niet aanwezig. Hij zou er zaterdag tussen 08.00 en 12.00 zijn en dan moesten we maar terug komen.
’s Avonds gingen we bij een klasgenootje eten. Ze vertelde ons over Kaapstad en wat we daar allemaal zouden moeten doen en bezoeken. Ze had een kitten van 10 weken oud, ontzettend lief en een beetje ondeugend! Zo’n lief beestje. Eenmaal thuis gekomen moest ik nog steeds dat artikel in een presentatie verwerken, maar aangezien het altijd zo druk is te moe ervoor. Dus de wekker voor de volgende ochtend maar vroeg en dan de opdracht maken.

Dag 34
De hele dag les over cliënt-gecentreerde therapie. ’s Ochtends moesten we een collage maken over een eigen probleem en dan moesten we er ook meteen een oplossing bij verzinnen. Daarna moesten we in tweetallen de collages met elkaar bespreken als in een echte therapiesessie. Het was nog best moeilijk, want we moesten vanuit een bepaald model werken. Dat model bestond uit een paar stappen, maar wij mochten maar één stap eruit gebruiken, de stap over het vragen naar gevoelens. Lastig om alleen maar te kunnen zeggen: “Ik merk dat je je … voelt” of “hoe voel je je daar bij?” en nergens anders op in mag gaan.

Dag 35
Weer les, over Gestalt therapie. Eerst wat theorie en toen naar een andere kamer gegaan. De docente liet ons een rozenstruik verbeelden en we moesten vertellen hoe die eruit zag. Bij twee studenten ging ze er dieper op in. Een student had een struik met licht en donker groende bladeren. Ze vroeg zich af waarom sommige bladeren licht waren, want bij een gewone struik zijn ze altijd donkergroen. De docente liet haar de donkergroene bladeren op een stoel voor zich zetten (in verbeelding) en zelf moest ze de lichtgroene bladeren zijn. Ze moest de donkere bladeren vragen waarom ze donkerder dan haar waren (“waarom zijn jullie donkerder dan mij?”). Daarna moest ze de plaats van de donkere bladeren innemen en een antwoord op de vraag van de lichte bladeren geven (“omdat wij hier langer zijn, meer water hebben opgenomen, meer voeding hebben gehad…”). Daarna weer de plek innemen van lichte bladeren en weer op het antwoord van de donkere bladeren geven. Na een tijdje nadenken kreeg ze het door (er verscheen zo’n lampje boven d’r hoofd) dat de donkere bladeren meer ervaring hadden en zelf was ze nog een groentje in psychologie.
’s Middags is het mezelf gelukt om internet op me laptop te krijgen, dus dat nu eindelijk ook in orde! En wat meer op deze blog schrijven.